Jan Verrijt, geboren rond 1600, is onderwijzer en organist in de St.-Martinuskerk van Weert. Rond 1628 wordt hij organist in de kapittelkerk van Thorn. Vervolgens zet hij zijn muzikale carrière voort als organist van de St. Pieterskerk in Leuven en na de inname van Den Bosch door Frederik Hendrik in 1629 wordt hij organist in de St.-Jan. Daarvoor verandert hij van gezindte en wordt protestant. Hij eindigt als organist van de St.-Laurens in Rotterdam. Jan Verrijt heeft een groot aantal motetten en dergelijke muziekstukken gecomponeerd, waarvan slechts een gedeelte bewaard is gebleven in bibliotheken in Tsjechië en Portugal.

Oud-Weertenaar Paul Peeters, musicoloog en organist, heeft voor het eerst de aandacht op deze componist gevestigd.

Het bericht 30 maart 1626: Jan Verrijt organist verscheen eerst op MLA Stories.

In de acte staat: “Verschijnen voor Schepenen Frans van Heijthuijsen voor hem selven, Peter Caris als man en momber sijnder huijsvrouwe, Martijn van Heijthuijsen, Mattijs van Heijthuijsen ende Goort Monens als vader ende voorstander sijns kints genamt Regel verweckt bij wijlen Angnees van Heijthuijsen saliger, ende den Borgemeester Goort van Heithuijsen als volmacht hebbende van sijnen oom Wijlm van Heijthuisen wonende binnen die stede van Haerlem ons geblecken ende hebben samenderhandt geguet als recht Thonis Flipsen in eenen moshoff groot ontrent 25 roeden gelegen buijten de Maespoort regenoten ter eenre Peter Comans ende ter ander sijdeThonis Flipsen voorschreven, onbelast behalven eenen stuijver chins.”
De ‘moshoff‘ heeft vroeger toebehoord aan hun grootvader Merten van Heijthuijsen.
Goort van Heijthuijsen is een zoon van Gerard van Heijthuijsen en een neef van Willem van Heijthuijsen.

Het bericht 29 maart 1642: Willem van Heijthuijsen emigreert verscheen eerst op MLA Stories.

Mejuffrouw Van der Heijden is daarmee ‘Coupeuse Diplomé’ en start binnenkort met het ‘Hooger Knip- en Naai-onderwijs’ aan Bassin 82.
De opleiding omvat drie afdelingen.

De eerste afdeling bestaat onder meer uit de ‘bestuudering der corsages van alle lichaamsgrootten vanaf de kinderen tot aan de zwaarste personen’.
De tweede afdeling omvat bijvoorbeeld het ‘maken van blouzen, het opstrijken en het maken van japonnen, peignoirs en capmantels’.

In de derde afdeling komen de geheimen van het maken van ‘overjassen, de studie der buitengewone maten voor onregelmatigen lichaamsbouw’ aan de orde. De ‘studie van kleuren’ is eveneens onderdeel van deze afdeling.
Volgens de advertentie is de studieduur onbegrensd. Mejuffrouw Van der Heijden deelt mee dat een goede naaister nooit klaar is met leren.

Toch zijn de kosten van deze opleiding slechts vijfentwintig gulden. Bovendien kunnen de afgestudeerden altijd gratis de ‘conferenties’ bijwonen waar dan de laatste nieuwigheden uit de Brusselse, Weener en Parijzer mode behandeld worden.

Het bericht 28 maart 1903: Hooger Knip- en Naai-onderwijs verscheen eerst op MLA Stories.

Op het repertoire staat onder meer de ouverture ‘Antigone’ van Rousseau en het ‘Alpenlied’, variaties voor Es-klarinet, van Kuffner. Er is niet alleen muziek te horen.
De harmonie heeft maar liefst zes humoristen uitgenodigd en tussen de optredens door van ‘De Stedelijke’ treden deze op. De entree voor een zitplaats eerste rang kost een gulden, de tweede rang gaat voor 75 cent over de toonbank.

De opbrengst van de avond is bestemd voor ‘de Algemeene Arme van Weert’ en de ‘St.-Vincentius-Vereeniging van Weert’. Het begin van de harmonie dateert al van 1819.  Pierre van Dooren, nog staftrompetter onder keizer Napoleon, keert na zijn ontslag uit het leger terug naar Weert en richt al snel een muziekensemble op.

In 1842 krijgt dit ensemble de naam ‘Société Philharmonique’ in 1869, daarna ‘Societeit Fanfare’ en tien jaar later in 1879 wordt het ‘Stedelijke Fanfare’.
Die laatste naamsverandering wordt ook aangehouden als startdatum van de ‘Stedelijke Harmonie St. Antonius’ dat in 2014 het 135-jarig jubileum viert.

Het bericht 27 maart 1927: Muziek en komedie verscheen eerst op MLA Stories.

De heer Berkens, voorzitter van de Leender Vliegtuigclub, geeft een uiteenzetting over de zweefvliegtuigsport. Hij vertelt de aanwezigen dat je niet zomaar in zo’n toestel kunt stappen. Hiervoor is een gedegen opleiding nodig. Daarnaast geeft hij de nodige tips om de huidige Weerter Vliegtuigclub beter te organiseren. De Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart gaat de komende maanden proefvluchten in het land maken met een tweepersoonszweefvliegtuig. Belangstellenden kunnen zich melden bij het secretariaat van de Weerter Vliegtuigclub.

Of en wanneer deze proefvluchten hebben plaatsgevonden en of hieraan koene Weertenaren hebben deelgenomen, is niet te achterhalen.
Ook de bij dit artikel geplaatste foto in de Beeldbank van het Archief geeft geen nadere uitleg.

Het bericht 26 maart 1947: Vrij als een vogel verscheen eerst op MLA Stories.

De eerste set is nog een prooi voor de Weertenaar. De tweede set gaat naar de badmintonspeler uit Venlo. De derde en  beslissende set begint niet goed voor Harry Wang. Hij komt op een behoorlijke achterstand.  Bij 10 – 3 voor Regeer is voor Wang de maat vol. Hij speelt een ijzersterke partij. Dat resulteert in een overwinning van 10 – 15. Door deze winst wordt Wang winnaar in de B-klasse.

Uit handen van Ad Braam, voorzitter van de Weerter Sportraad, ontvangt Wang dan ook trots de beker die bij de overwinning hoort.
Maar dat is nog niet genoeg. De gemengddubbelfinale speelt Harry samen met dubbelpartner Ria van de Kerkhof. Helaas voor het span, deze finale wordt verloren.
Medio jaren zeventig van de vorige eeuw behoort de Weerter Badmintonclub tot de landelijke top.

Het bericht 25 maart 1973: Harry Wang wint finale verscheen eerst op MLA Stories.

De meeste veroordelingen betreffen ‘misdrijven’ wegens diefstal. Twee personen krijgen een gevangenisstraf wegens diefstal van veldvruchten. Naast diefstal wordt een aantal verdachten veroordeeld vanwege ‘nachtgerucht’. De straffen variëren van één dag tot tien dagen cel. Vaak moet er ook nog een boete worden betaald. Die varieert ook. De laagste boete is vijftig cent. De hoogste bedraagt acht gulden. Bovendien moeten alle veroordeelden de kosten van de zitting betalen.

Niet iedereen krijgt een gevangenisstraf en boete. In twee zaken gaan de verdachten vrijuit. Vanaf 1842 beschikt Weert over een eigen Kantongerecht. In eerste instantie is deze alleen bedoeld voor zaken uit Weert. Sinds 1871 komen daarbij zaken die zich afspelen in Budel, Maarheeze en Soerendonk. Medio 1934 wordt het Kantongerecht in Weert gesloten. De archieven van het Kantongerecht Weert zijn opgeslagen in het Regionale Historisch Centrum Limburg in Maastricht.

Het bericht 24 maart 1870: U bent veroordeeld tot … verscheen eerst op MLA Stories.

De patroonheiligen van het gilde zijn Crispinus en Crispinianus, twee derde-eeuwse heiligen, hun feestdag is 25 oktober. In Weert zijn begin zeventiende eeuw al heel wat schoenmakers en leerbewerkers werkzaam. Om zich tegen beunhazen te beschermen willen zij een eigen gilde oprichten.

De voorwaarden waaraan een lid van het schoenmakersgilde moet voldoen, staan beschreven in negen gedragsregels. In deze regels zijn ook de voorwaarden opgenomen om tot het gilde toe te mogen treden. In het ‘octrooi’ staat onder meer de weg die een leerling-schoenmaker moet afleggen om tot meester-schoenmaker te worden.
In regel zeven staat dat er geen knoeiwerk mag worden geleverd; het welzijn van de Weertenaren staat voorop.

Het bericht 23 maart 1633: Schoenmakersgilde verscheen eerst op MLA Stories.

Hij laat zijn oog op Weert vallen omdat hij van de Zuid-Nederlandse gezelligheid houdt. Bovendien is het St.-Jansgasthuis nog in opbouw. Veel patiënten die wellicht anders naar het ziekenhuis zouden zijn gegaan, komen nu nog bij hem terecht.

De Hongerwinter in 1944-1945, die hij in Utrecht meemaakt, laat diepe sporen na. Als gevolg van de weinige rust die hem gedurende die periode gegund wordt, krijgt Venmans een longabces. Een persoonlijk drama voor Venmans is het verlies van zijn dan 29-jarige vrouw na de geboorte van hun zevende kind.

De van oorsprong uit Tilburg afkomstige Venmans start zijn praktijk aan de Wilhelminasingel. Later verhuist de praktijk naar een imposant pand aan de Hoogstraat. Hij brengt gedurende zijn veertigjarige loopbaan meer dan vierduizend kinderen ter wereld.
In de loop der jaren, zo vertelt hij het Land van Weert, zijn er veel gezelligheid en tijd voor de patiënt verdwenen.

Hoewel hij het stokje aan zijn zoon Frits heeft overgedragen, blijft Wim Venmans tot op hoge leeftijd als huisarts in Weert werkzaam.

Het bericht 22 maart 1975: 40 jaar huisarts verscheen eerst op MLA Stories.

Het toenmalige onderwijs aan deze jongedames wordt dan nog gegeven door de zusters Birgittinessen. Deze hebben evenwel geen onderwijsbevoegdheid.
Voor de vestiging van een klooster en een school wordt het pand op de hoek Langstraat/Van Berlostraat (in 2014 restaurant Prego) van de familie Tielens gekocht.
De eerste lessen starten al in oktober. Echter niet door de pas aangekomen zusters, maar door onderwijzeres Baggen. Probleem is namelijk dat de zusters Ursulinen geen woord Nederlands spreken. Lesgeven is dan wat lastig.

De zusters worden in de volksmond al gauw de ‘Pruuse begieenen’ genoemd.
Het klooster en de school worden in de loop der jaren uitgebreid. Zo verrijst er in de Langstraat een kapel. Na de overname van de armenschool van de zusters Birgittinessen ontstaat de Mariaschool.  Schoolgebouwen vervangen de panden aan de Van Berlostraat en aan de Wilhelminasingel.

Eind twintigste eeuw gaan deze panden tegen de vlakte. Vanaf de Langstraat tot aan de Wilhelminasingel ontstaat nieuwbouw met woningen, winkels, kantoren en een parkeergarage. De voormalige kloostertuin blijft zo veel mogelijk gehandhaafd en krijgt een openbare functie.

Het bericht 21 maart 1876: Geen woord Nederlands verscheen eerst op MLA Stories.

Sinds de inlijving van de Zuidelijke Nederlanden, wordt het dagelijks leven ingericht volgens Frans model en mogen geestelijken niet meer voor de klas staan. Het klooster wordt leeggeroofd. Volgens de getuigenis van Jan Reyners uit Meeusen (circa 25 kilometer ten zuid-westen van Weert) wordt de hele inventaris en bibliotheek meegenomen. Ook een hostiekelk en de klokken van de refter verdwijnen. Toppunt is dat een prostituee op de biechtstoel plaatsneemt. De soldaten doen spottend hun biecht.
Reyners vervolgt: “Deze en diergelyke spotternyen en godslasteringen begingen deze rampzaelige en brooddronke soldaten”.

Het klooster van de reguliere kanunniken wordt gedurende de Franse tijd vooral gebruikt voor de gendarmerie. Wanneer Nederland weer onafhankelijk is geworden, verrijst op die plek, nu het Collegeplein, het Bisschoppelijk College.

Het bericht 20 maart 1797: De Latijnse school verscheen eerst op MLA Stories.

De lokale publieke omroep SLOW verzorgt een rechtstreeks verslag van deze, uiteindelijk opmerkelijke, avond. Naarmate de resultaten van elk stembureau binnenkomen, ontvouwt zich een sensatie. De grootste klapper maakt de Partij van de Arbeid. Zij gaat van twee naar zes zetels. Het ‘Alouis Heijmans-effect’ noemt weekblad Op de Keper dat. Zeven partijen behalen voldoende stemmen om plaats te nemen op het pluche van de raadszaal.

De zetelverdeling is uiteindelijk:
CDA zeven zetels, Werknemerspartij vijf zetels, VVD drie zetels, Weert U Waardig twee zetels, Lijst Wiel Derckx twee zetels en PvdA zes zetels.
Er wordt al direct gespeculeerd over de toekomstige coalitie. Een coalitie van CDA en PvdA heeft de meerderheid met één zetel. ‘Niet ideaal,’ volgens deskundigen. ‘Een coalitie zonder het CDA zou kunnen, maar dan moeten PvdA en Werknemerspartij op zoek naar een derde partij.’ Voor het eerst bestaat de kans dat het CDA niet in het college van burgemeesters en wethouders plaatsneemt. Uiteindelijk blijft alles bij het oude en bestaat het college uit wethouders van CDA, Werknemerspartij en de grote overwinnaar PvdA.
Saillant detail: CDA’er Pierre Sijben wordt in 1986 verkozen in de raad, hij dingt in 2014 nog steeds mee naar een plek in de raadszaal.

Het bericht 19 maart 1986: Uitslag verkiezing gemeenteraad verscheen eerst op MLA Stories.

Het Weerter bedrijf Van Halberg NV staat er ook. Het bedrijf aan de Laarderweg telt circa veertig medewerkers en maakt de ALTO-heftrucks. Dit mechanisch hulpmiddel wordt vooral voor het heffen van goederen in magazijnen en opslagruimten gebruikt.

Het succes van het bedrijf is voor de redactie van het Kanton Weert aanleiding een uitgebreid verslag over de fabriek te maken. Vol enthousiasme wordt bericht over de producten van het bedrijf die lasten van tweehonderd kilo tot twee ton kunnen heffen.
‘De directie van Van Halberg NV wenst uitsluitend kwaliteitsproducten af te leveren’. Maar dat weerhoudt het bedrijf er niet van om er een goed geoutilleerde ‘service-dienst’ op na te houden.

Het artikel in het Kanton Weert zou in een reclamefolder niet misstaan. Wellicht dat Van Halberg extra in het zonnetje wordt gezet, omdat het bedrijf regelmatig de nodige advertentieruimte koopt.

Het bericht 18 maart 1958: Succes op de beurs verscheen eerst op MLA Stories.

Om tot de school te worden toegelaten moeten aspirant-leerlingen een toelatingsexamen afleggen. Bij welslagen kan de opleiding worden gevolgd.
Al in de loop van 1964 doet het gemeentebestuur onderzoek om te bezien of het huidige schoolgebouw kan worden uitgebreid. Voorwaarde daarbij is wel, dat er geen hoogbouw mag plaatsvinden.

Met ingang van het schooljaar 1965/1966 wordt het onderwijs op de ULO-school St.-Eduardus uitgebreid. Niet alleen nog het domein voor jongens, maar vanaf dat schooljaar hebben ook meisjes toegang. Bovendien start de opleiding MULO-A met en zonder wiskunde en middenstanddiploma. Daarnaast kan de opleiding MULO-B worden gevolgd.
Medio 1967 zijn in Weert vier ULO-scholen gevestigd. Naast ULO St.-Eduardus zijn dat ULO-pensionaat St.-Louis, ULO-Maria Mediatrix en ULO-Keent.
Uiteindelijk fuseren St.-Eduardus en ULO-pensionaat St. Louis en verzorgen dan het MAVO-onderwijs in de stad.

Het bericht 17 maart 1965: School te klein verscheen eerst op MLA Stories.

Johan wordt door zijn vader in 1653 voor het leren van een vak naar Haarlem gestuurd. Hij wordt voor negen jaar in dienst genomen door Thielman Roosterman, koopman in Haarlem.
Deze zal hem kost en inwoning geven en jaarlijks twee hemden en een el lijnwaad om daar ‘beffen van te (laten) maken’. In het zevende en achtste jaar zou hij bovendien honderd gulden krijgen en in het negende jaar driehonderd gulden.

Al in 1655 wordt Johan van Heijthuijsen lidmaat van de gereformeerde kerk. Na zijn leertijd krijgt hij van de executeurs-testamentair Thielman Roosterman en Marten van Sittart (uit Weert) en als zodanig regenten van ‘het Hofje’ van Willem van Heijthuijsen in Haarlem een lening van drieduizend gulden.

Op 12 februari 1664 wordt het huwelijk gesloten tussen Johan van Heijthuijsen en Magdaleen Smuysers. Tijdens haar zwangerschap maakt het echtpaar in september 1665  een testament. De echtelieden krijgen één dochter, Joanna geheten. Deze kan dan in 1665/66 geboren zijn.

Johan van Heijthuijsen woont later in de Koningstraat en handelt in garen uit Silezië, zoals vele andere Weertenaren in Haarlem. Je zou haast van een monopoliepositie van de Weertenaren  kunnen spreken.

Dan blijkt dat de zaken niet goed zijn gegaan. Johan van Heijthuijsen heeft grote schulden gemaakt bij de erfgenamen en de stichting van zijn oom Willem van Heijthuijsen.
Dit blijkt eens te meer, wanneer na het overlijden van zijn vrouw voor haar enige erfgename de minderjarige dochter Joanna, de inventaris van de boedel wordt opgemaakt. Er resteert nog een ongelofelijk grote voorraad aan onverkochte textielwaren.

Het bericht 16 maart 1679: Vak leren verscheen eerst op MLA Stories.

Op de oorspronkelijke paardenmarkt zijn eeuwenlang (werk)paarden verhandeld. Na het intreden van de mechanisatie in de twintigste eeuw wordt het paard voor het boerenleven echter overbodig. In 1957 besluit men om een fokpaardenmarkt te starten met het doel de paardenfokkerij op een hoger peil te brengen. Er wordt een datum vastgesteld voor de jaarlijkse fokpaardenmarkt en wel op 13 maart als die dag op een zaterdag valt, of anders de eerst volgende zaterdag. De fokpaardenmarkt behoort anno 2014 tot een van de jaarlijkse hoogtepunten die in een groot deel van de Weerter binnenstad is gehouden. In 2014 wordt speciaal aandacht besteed aan 450 jaar paardenmarkt.

Het bericht 15 maart 1958: Eerste Fokpaardenmarkt verscheen eerst op MLA Stories.

Met de kop ‘Hoe is het mogelijk’ verhaalt de redactie van de krant dat rond 8.30 uur in de ochtend een paard met geladen kar, toebehorend aan Louis Joosten, pardoes het Bassin is ingereden.

Ruim vijftien minuten spartelt het dier met tuig en al in het water. Met hulp van omstanders wordt het dier op het droge geholpen. Gelukkig voor de eigenaar mankeert het paard niets. Wilhelmus Brinkmans wordt in het bijzonder geprezen voor zijn daadkrachtig optreden.

Het bericht 14 maart 1908: Hoe is het mogelijk? verscheen eerst op MLA Stories.

Het Kanton Weert plaatst, zoals destijds gebruikelijk, een bijna woordelijk verslag van de raadsvergaderingen.
De gasfabriek zorgt niet alleen voor het verwarmen van huizen, maar levert ook gas voor de straatverlichting. Elektriciteit is in Weert (nog) nauwelijks aanwezig.
Door raadslid Tempelman wordt opgemerkt dat de gasfabriek in 1918 bij een omzet van 80.000 gulden een winst heeft gemaakt van bijna 34.000 gulden. Hij is van mening dat deze bedragen toch niet in verhouding tot elkaar staan. De gasprijs voor de eindverbruiker moet omlaag.

Burgemeester Kolkman merkt op dat de winst niet alleen het gevolg is van gasleveranties. De gasfabriek maakt ook omzet door de levering van cokes aan met name de gehuchten van de stad. Bovendien heeft men in 1918 veel bruinkolen ingekocht, die in 1918 goedkoop waren.Voor de volledigheid merkt Kolkman op dat de gasprijs in dat jaar 17,56 cent per kubieke meter heeft bedragen.

Hij zegt verder dat uit nieuwe berekeningen blijkt dat in 1920 er geen winst meer wordt gemaakt, maar dat gasfabriek een verlies zal lijden van 627 gulden. Dat komt volgens de burgemeester onder ander door hogere salarissen en de duurdere kolen.
En zoals het wel vaker gaat, wordt de verdere discussie doorgeschoven naar de gascommissie. De raad besluit het verzoek van de ‘Vereeniging van gasfabrieken’ voor kennisgeving aan te nemen.

Het bericht 13 maart 1920: Mag het wat minder? verscheen eerst op MLA Stories.

Het doel van de krant is: “De advertenties van onze Adverteerders meer tot hun recht te doen komen, te doen lezen door ieder huisgezin in Weert en omstreken en hier de aan Reclame besteede gelden meer rendabel te maken”.
Samen met zijn broer Tjeu werkt Erkens welhaast dag en nacht om de krant niet alleen met aardige stukjes vol te krijgen. Het blad wordt gratis huis-aan-huis bezorgd. De advertentieopbrengsten moeten de exploitatiekosten dekken. Dat betekent leuren bij de plaatselijke middenstand. De kosten in 1937 van een gewone advertentie bedragen voor één tot vijf regels vijftig cent, daarboven acht cent per regel.

De eerste edities bestaan uit vier pagina’s, waarvan circa vijftig procent uit redactiestukken en de andere helft uit advertenties. Het Land van Weert wordt een directe concurrent van het weekblad Kanton Weert. De krant wordt in de beginjaren in Eindhoven gedrukt. Vervolgens heeft de krant een eigen drukkerij in Budel. Nog later wordt het drukken van de krant uitbesteed.

In oktober 1941 krijgt het blad vanwege een anti-NSB-artikel een verschijningsverbod.
De eerste uitgave van Het Land van Weert na de Tweede Wereldoorlog ligt op 18 mei 1945 op de deurmat. Op de voorpagina een dankwoord van burgemeester Kortman en van deken Souren. In 1977 draagt Henny Erkens het blad over aan zijn zoon, eveneens Henny Erkens genaamd. Henny Erkens sr. overlijdt 12 januari 1992 op de leeftijd van tachtig jaar.

Het bericht 12 maart 1937: Voor het eerst verscheen eerst op MLA Stories.

Weekers is van 1954 tot 1970 lid van de gemeenteraad van Weert. Als wethouder Sport en Recreatie heeft hij van 1958 tot 1970 zitting in het college van burgemeester en wethouders.

Daarnaast is Weekers jarenlang bestuurslid van onder meer het Comité Stedelijke Feesten, de RK Gymnastiekvereniging Jan van Weert, de afdeling Weert van het Nederlandse Rode Kruis en de Bloedtransfusiedienst afdeling Weert.

In zijn toespraak wijst burgemeester Jo Matti op het feit dat Weekers als wethouder aantrad in een periode van grote werkloosheid. Bij het afscheid van Weekers als wethouder in 1970 behoort Weert tot de gemeenten met de laagste werkloosheid van Nederland. Een verdienste die deels op het conto van de nieuwe ereburger kan worden  geschreven.
Weekers is in 1959 onderscheiden in de Orde van Oranje Nassau.

Met de uitreiking van de erepenning wordt Frans Weekers de 24ste ereburger van de stad Weert. De in januari 2014 afgetreden staatssecretaris van Financiën Frans Weekers is vernoemd naar zijn grootvader.

Het bericht 11 maart 1980: Frans Weekers ereburger van Weert verscheen eerst op MLA Stories.

Wat is er aan de hand?
In deze dagen wordt in Weert onderzoek gedaan naar de troebelen van het jaar 1566 en er wordt gekeken of er mensen zijn die sympathiseren met het nieuwe geloof. Dit zijn voor vele Weertenaren angstige tijden. Er kan hen een veroordeling boven het hoofd hangen, wat dan automatisch verbeurdverklaring van goederen betekent. De bevolking pareert de verdenkingen met boerenslimheid.

Voor de schepenen zijn verschenen Jan Renckens, ongeveer 50 jaar oud, en Nielis Mertens, ongeveer 40 jaar. Zij hebben getuigd dat die 2 paer boxen (broeken), 2 paer nederhosen (kousen) , de mantel endt dat wambes (wambuis) dat welcke in een kist then huijse van Herman Brentens is bevonden, toebehoort Peter Herman Mertens soen und niemantz anders. Nu staat Herman Brentens zwaar onder verdenking, omdat hij deelgenomen heeft aan de beeldenstorm in Weert en in Wessem, maar op deze manier probeert hij aan de inbeslagname van goederen te ontkomen.

De bovengenoemde personen getuigen nog bij eede dat dat bedde (een soort dekbed) datwelck bevonden is opten solder then huijse voors toebehoort Trijnen Renckens met noch een kistken met een heelken (haalken = ijzeren hengsel, ketelhaak in de schoorsteen).

Het bericht 10 maart 1571: Een nieuw geloof verscheen eerst op MLA Stories.

Het gebouw is niet zonder slag of stoot gerealiseerd. Naast het bisdom en de gemeente Weert heeft een loterij de nodige financiële middelen opgebracht. De niet-aflatende ijver van bouwpastoor Thomassen heeft ervoor gezorgd dat de wijk nu een eigen spiksplinternieuwe kerk aan de Voorstestraat heeft.

Het ontwerp van de kerk is van de hand van ir. A. Schwenke uit Maastricht.
Voor de lambrisering van de wanden en de pilaren is gebruik gemaakt van ‘Kunrader steen’. Het gewelf bestaat uit ‘poruzo-stenen’, een materiaal dat vooral in de Limburgse mijnbouw veel is toegepast. Omdat er niet zoveel geld beschikbaar is, moet de kerk het doen met de banken uit de voormalige noodkerk.

Bij de ingebruikname is er slechts een zitplaats voor circa vierhonderd mensen. De kerk biedt plaats aan ruim vijfhonderdvijftig gelovigen. De nieuwe banken moeten even wachten. Pastoor Thomassen krijgt het druk. De wijk Leuken groeit en de twee basisscholen herbergen medio 1957 ruim driehonderd kinderen. Op het verlanglijstje van de pastoor staat overigens ook nog een kleuterschool.
De zielzorg voor de jonge inwoners van de wijk is een belangrijke taak voor de bouwpastoor.

Het bericht 9 maart 1957: Eindelijk een eigen kerk verscheen eerst op MLA Stories.

Voortvarend, zoals het blijkbaar destijds gebruikelijk is, wordt de RK Oratoriumvereniging Weert verzocht een kostenindicatie te maken voor het schrijven van een muziekwerk ter gelegenheid van de viering van het 900-jarig bestaan van de stad Weert.

Ook de Oratoruimvereniging laat er geen gras over groeien. In een brief aan het college van 13 maart staat een eerste kostenindicatie. Voor het schrijven van de muziek met de lengte van circa zestig minuten vraagt de componist een honorarium van vierduizend gulden.

De kosten van een tekstdichter worden geschat tussen de vijfhonderd en zevenhonderdvijftig gulden. Daarbij wordt fijntjes opgemerkt dat het aantrekken van een tekstdichter in nauw overleg met de componist moet gebeuren, zodat de muziek de overhand houdt.

En dan zijn er nog de kosten voor het vermenigvuldigen van het klavieruittreksel, de orkestpartituren en de koorpartijen. Deze worden geraamd tussen de zevenhonderdvijftig en duizend gulden. In totaal is de gemeente voor het muziekwerk bijna zesduizend gulden kwijt. Dat wordt allemaal te gortig. Het college besluit dat in plaats van een muziekstuk opdracht wordt verstrekt voor het opstellen van een boekwerk en een ‘stedelied’.  Aan wie deze opdrachten zijn verstrekt blijkt niet uit het dossier.

De Oratoriumvereniging wordt bij brief van 29 maart meegedeeld dat vanwege de hoge kosten het college afziet van het muziekstuk.
Uiteindelijk gaat de viering van 900 jaar stad Weert helemaal niet meer door.

Het bericht 8 maart 1961: Viering 900 jaar stad Weert verscheen eerst op MLA Stories.

Al vanaf zijn tiende levensjaar werkt Leenders liever met potlood en penseel dan te roeren in potten en pannen. Na zijn militaire dienst gaat Wil Leenders naar de Jan van Eijckacademie in zijn woonplaats. Daar leert hij het vak van monumentaal glazenier. Op de academie loopt hij de Weerter kunstenaar Jan Tullemans tegen het lijf en er ontstaat een hechte vriendschap. Vader Leenders blijft sceptisch over de loopbaan van zijn zoon. “Kunst is honger lijden”, houdt hij Wil voor. En inderdaad, van alleen zijn kunstwerken kan Leenders niet leven. Hij is dan ook tot aan zijn pensionering op 59-jarige leeftijd docent, eerst aan het doveninstituut in St. Michielsgestel en later aan de Jacobsmulo in Born. Wil Leenders staat in de Weerter kunstenaarskringen bekend om zijn niet aflatende kritische houding ten opzichte van het gemeentelijk kunstbeleid.
Het stoort hem dat vooral jonge Weerter kunstenaars nauwelijks de kans krijgen in de Gemeentemuseum De Tiendschuur te exposeren.

Het bericht 7 maart 1937: Honger lijden verscheen eerst op MLA Stories.

De schrijver merkt op dat hij de hele heisa rond deze begraafplaats maar overdreven vindt. Hij stelt dat de plek van de begraafplaats al eerder in het nieuws is geweest en wel bij de aanleg van de  spoorlijn Antwerpen – Gladbach in 1878. Er zijn toen ‘potten’ gevonden.
Nieuwsgierig geworden heeft hij zelf met een schop (spade) in een aantal grafheuvels gezocht en daarbij potten gevonden waarvan sommigen zijn gevuld met aarde en andere ook met beenderen. Hij speculeert liever niet over de ouderdom van de begraafplaats en of deze nu Germaans of Romeins zou zijn. Hij denkt dat dit pas kan worden vastgesteld als er een kleinood wordt gevonden dat wel kan worden gedateerd, zoals een munt of sabel.
Anno 2014 zijn de hier bedoelde grafheuvels herkend als een urnenveld uit de periode 1100 tot 500 jaar voor Christus. Geschat wordt dat er ruim 1000 urnen op de Boshoverheide aanwezig zijn. Het is daarmee volgens onderzoekers het grootste urnenveld in Nederland.
In Gemeentemuseum Jacob van Horne aan de Markt in Weert is een aantal van deze urnen te zien.

Het bericht 6 maart 1889: Al lang bekend verscheen eerst op MLA Stories.

Populair zijn de emigratielanden Canada en Australië. De bijeenkomst wordt georganiseerd door de Katholieke Limburgse Emigratie Stichting. Je zou denken dat deze Stichting louter op ideële basis haar werkzaamheden vervuld. Maar niets is minder waar, ze heeft er een zeker belang bij. Elke emigrant levert de emigratiecentrale een bepaald bedrag aan overheidssubsidie op. De geestelijke verzorging van de alleenstaande emigrant of het emigrantengezin staat hoog in het vaandel.

De emigratiecentrales geven de potentiële emigrant naast algemene voorlichting over het land van bestemming ook informatie over de kerkelijke situatie in het emigratieland. In het verzuilde Nederland van die tijd heeft zo’n beetje elke godsdienstige en maatschappelijke stroming haar eigen emigratieorganisatie.

Het bericht 5 maart 1955: De wijde wereld in verscheen eerst op MLA Stories.

De lijst van de PvdA wordt aangevoerd door Teun Kobus, de lijsttrekker van de VVD is Mathieu Laeven.
Tot dan toe bestaat de gemeenteraad uit lokale partijen en zelfs persoonslijsten.
In 1970 heeft de VVD ook al eens meegedaan, maar behaalde toen geen enkele zetel.
Dit keer worden de inspanningen beloond. De PvdA behaalt één hele zetel. De VVD heeft twee zetels in de wacht gesleept.
Het is daarmee voor het eerst in de geschiedenis van Weert dat landelijke partijen zitting hebben in de gemeenteraad.
Aan de verkiezingen van 29 mei doen twaalf politieke stromingen mee.

De volledige uitslag is:

1. Werknemerspartij, zes zetels
2. Centrum groepering, vijf zetels
3. Binding Rand-stad, vier zetels
4. VVD, twee zetels
5. Lijst van Hoef, twee zetels
6. Lijst Persoon, een zetel
7. Weert U, een zetel
8. Progressieve samenwerking, een zetel
9. PvdA, een zetel
10. Lijst Altweerterheide, een zetel
11. Bejaardenlijst, een zetel

De Lijst Smeets van de voormalige wethouder mr. Stan Smeets krijgt onvoldoende stemmen voor een zetel en keert niet meer terug in de raad.

Het bericht 4 maart 1974: Verkiezingskoorts verscheen eerst op MLA Stories.

De start van het pad ligt bij  de parkeerplaats van het Natuur- en Milieucentrum, dat daar enige jaren eerder is gebouwd. De route is maar liefst 1200 meter lang. Aan de hand van informatieborden loopt de wandelaar onder meer langs een moerasgebied met een knuppelpad.

Verder voert het pad langs een vogeleiland, een vogelobservatiehut en een bruggetje. Naast dit natuurleerpad zijn ook twee nieuwe wandelroutes door het IJzeren Mangebied uitgestippeld. Kortom, voor ieder valt wel wat te zien en te beleven.

Naast de nieuwe paden heeft de gemeente Weert voor twee nieuwe recreatieve voorzieningen diep in de buidel getast. Zo is er een natuurcamping aangelegd. Als klap op de vuurpijl beschikt Weert nu ook over een heuse natuurijsbaan. Die laatste is uiteraard alleen in gebruik als de ijsheiligen dat toelaten. Ook deze voorzieningen worden door De Waal officieel in gebruik genomen.

Gedeputeerde De Waal heeft op 3 maart nog iets anders te doen.
Hij geeft samen met de wethouder van Weert, Ad Schouwenaars, het officiële startsein voor de aanleg van een echte passantenhaven aan het Bassin. De toeristen die met de boot komen, kunnen nu eindelijk eens fatsoenlijk in Weert afmeren.

Het bericht 3 maart 1995: De paden op… verscheen eerst op MLA Stories.

In de eerste decennia van de twintigste eeuw is het blad niet alleen gevuld met plaatselijk nieuws. Het landelijke en internationale nieuws komt ook uitgebreid aan bod.
Daarvoor wordt met grote regelmaat gebruikgemaakt van berichten in nationale en internationale kranten. Daarnaast zijn ook redactionele artikelen over de meest uiteenlopende onderwerpen te lezen.

Op de voorpagina van de editie van 2 maart 1907, dat uit veertien pagina’s in drie delen bestaat, staat een artikel over alcoholisme, armenzorg en armenbezoek. Er is ook een artikel over schoolspaarbanken opgenomen.

Van de scheepsramp van het schip ‘Berlin’ bij Hoek van Holland wordt uitgebreid verslag gedaan. In het artikel komen het bezoek van Prins Hendrik aan drie overlevenden van de ramp en de aandacht die met name de Duitse pers hieraan besteedt,  aan de orde.
Verder staan in de krant uiteraard heel wat advertenties en dat niet alleen van de plaatselijke middenstand.

Opmerkelijk zijn de vele aankondigingen door notarissen van publieke verkopen per opbod van huizen en van huisraad tot houtopstanden.

Het bericht 2 maart 1907: Een daalder per jaar verscheen eerst op MLA Stories.

Niet alleen het aantal deelnemers is een record. De stoet is zo lang dat de eerste deelnemers al hoog en breed aan een natje en een droogje zitten als de laatste deelnemer vanaf de Parallelweg op weg gaat. Voor menigeen is het nachtwerk geworden.

Een heerlijk voorjaarszonnetje met temperaturen rond de 15 graden zorgen voor enorm veel publiek langs de kant. Het grote aantal toeschouwers en deelnemers is wellicht het gevolg van de afgelaste optocht in 1991 vanwege de Golfoorlog. Helaas haakt een deel van het publiek voortijdig af, omdat  pas tegen 18.00 uur de laatste deelnemers te zien zijn.
Tijdens deze 57ste stadsoptocht is er een primeur. De Gouden Rog, de hoogst haalbare prijs voor de optochtdeelnemers, wordt  twee maal toegekend.

Zowel de VV De Knőtskőp en de VV Kroekestőpkes behalen van de jury 185 punten. Een ex aequo en dus twee Gouden Roggen. De Knőtskőp hebben het motto ‘Al raengeltj of schientj de zon now nog zoeë zieeër, met vastelaovubndj gaon vae altied op en nieër’.

De Kroekestőpkes verdienen hun Gouden Rog met het motto ‘22 jaor in de moet’.
Iedereen is lovend over de kwaliteit en originaliteit van de deelnemers. Weert maakt zijn naam met de beste en mooiste vastelaovundjoptocht in Limburg meer dan waar.

Het bericht 1 maart 1992: Ut woor grandioos verscheen eerst op MLA Stories.

De akte heeft de handtekening van Willem van Oranje (Guillaume de Nassau).
De akte is gedateerd Delft, “den lesten february” (29 februari) 1584.
Nog geen vijf maanden later, op 10 juli 1584, zou de prins door Balthasar Gérards in het Prinsenhof in Delft vermoord worden.

Het bericht 29 februari 1584: Net op tijd verscheen eerst op MLA Stories.

Al sinds 1916 kent Nederland een schaarste en is er een distributievoorziening. Ook voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog is het evenredig en eerlijk verspreiden van goederen een noodzaak. Het efficiënte distributiesysteem wordt door de tijdelijke machthebbers overgenomen.

Van april 1942 tot aan de bevrijding van Weert heet de Wilhelminastraat ‘Vondelstraat’. Verwijzingen naar het koningshuis zijn door de bezetter verboden. Zo wordt de Wilhelminasingel in die tijd ’De Ruyterkade’. Dat pand is door de bezetter in 1942 in gebruik genomen, nadat het distributiekantoor aan de Markt 5 heeft gelegen.
In 1947 zijn belangrijke voedingsmiddelen zoals brood, meld, vlees bloem, koffie, margarine mondjesmaat beschikbaar. De voedselbonen zijn een week geldig. Gedurende die week is per persoon 1 ei(!) beschikbaar.

Andere goederen moeten voor een hele maand toekomen. Zo is het rantsoen petroleum voor verlichtingsdoeleinden 6 liter en voor kookdoeleinden 4 liter beschikbaar.
Nog tot begin jaren vijftig van de vorige eeuw zijn heel wat producten op rantsoen. De laatste keer dat er bonnen ingeleverd moeten worden is in 1952. Alleen de koffie is dan nog op de bon.

Het bericht 28 februari 1947: Distributiekring 275 verscheen eerst op MLA Stories.

Piet van Lierop weet door zijn innemende stijl heel wat kiezers aan zich te binden.
Daarnaast wordt hij alom geprezen om zijn deskundigheid. In de loop van zijn actieve politieke loopbaan zit hij in welhaast alle gemeenteraadscommissies.

Tijdens de voorbereidingen van de bouw van het nieuwe stadhuis aan de Beekstraat en later ook bij de aanbouw op het parkeerdek pleit hij regelmatig voor fractiekamers. Hij is van mening dat deze aparte kamers in het stadhuis het werk van de fracties aanzienlijk zal verbeteren.

Namens het gemeentebestuur heeft Piet van Lierop zitting in het algemeen bestuur van het Gewest Midden-Limburg. Vanaf 1991 is hij lid van de bestuurscommissie Gemeentelijk Museum- en Tentoonstellingswezen. In het dagelijks leven was Van Lierop vanaf 1962 tot 1983 directeur van de Levensschool. Deze instelling wordt na een fusie met de Mater Amabilisschool het ’Vormingscentrum’ genoemd.

Als dank voor zijn maatschappelijke betrokkenheid en inzet voor de stad wordt aan Piet van Lierop op diezelfde 27 februari de ‘Penning van Verdiensten van de stad Weert’ uitgereikt.

Het bericht 27 februari 1992: Piet van Lierop neemt afscheid verscheen eerst op MLA Stories.

De getuigen melden:
“Wij ondergetekenden, verklaren hiermee te hebben gezien dat Joannes Direx, met een brandende lamp omtrent de 26 januari 1782 op stellingen waar stro is opgeslagen heeft rondgelopen”.
Zij laten verder optekenen dat Direx herhaaldelijk met een brandende lamp in de stallingen en op de zolder door hen is gezien. Beiden willen dit te allen tijde onder ede bevestigen.
Antonis Vestenss ondertekent; Peter Honnemans is het schrijven niet machtig en op de verklaring is een merkteken in plaats van zijn handtekening gezet.

De oorspronkelijk tekst van het document is:
Wij onderges(chreven) verclaeren en attesteeren hiermede dat wij gesien hebben dat Joannes Direx met de brandende lampe omtrent de vijf a sesenstwinstigste Januarij 1782 gegaan is in de s(t) ellingen omtrent het stroij, voort verclaeren de onderges(chreven ) dat bij verscheijde reijsen (=keren) alsnoch in de stalluighe en op der solder met de barndende lampe hem hebben (gesien) hetgeen oirconde der waerheyt hebben deze eigenhandigh onderteeckent bereet (bereid) sijnde de selve ter allen tijde met Eedt te bevestighen binnen Weert des 26 feb. 1782
Antonis Vestenss
Peter Honnemans schrijvens onervaeren

Het bericht 26 februari 1782: Brandgevaar verscheen eerst op MLA Stories.

Wat is er aan de hand?
Merten Sommans/Sonnemans is op 17 februari 1606 op brute wijze ontvoerd en gegijzeld door een tiental Staatse soldaten. De soldaten, afkomstig uit Midden-Limburg, vallen onder het gezag van de gouverneur van Rijnberck.

Merten Sommans zit er warmpjes bij. Zo woont hij in een pand aan de Markt waar anno 2014 de sociëteit Amicitia is gevestigd. Verder is hij eigenaar van twee boerderijen, een in Swartbroek met circa twaalf en een half bunder en een boerderij in de Crangh (de Krang) met dertien bunder (een bunder is circa 9500 vierkante meter).

Sommans wordt naar een plek in de buurt van een herberg in Neer gebracht.
Tijdens de gijzeling is het er niet zachtzinnig aan toe gegaan. De gijzelnemers hebben Merten Sommans gedwongen zijn beurs, met een inhoud van circa dertig stuivers, af te geven. Zijn kleren worden stukgesneden en daarin wordt nog meer geld gevonden. Bovendien wordt Sommans gemarteld en gefolterd met dolken en hakmessen.

Het stadsbestuur is ontzet dat deze brave burger slachtoffer van dit misdrijf is geworden.
Als de gouverneur van Rijnbeck geen maatregelen neemt om de soldaten te straffen, dan zal het stadsbestuur van Weert een brief sturen aan de Staten–Generaal. Het stadsbestuur merkt daarbij op dat de inwoners van Weert een sauvegarde (vrijgeleide) voor haar inwoners hebben.

Een gedetailleerde beschrijving van de ontvoering en de martelingen is te vinden onder de titel 25 februari 1606 Een gijzeling in 1606.

Het bericht 25 februari 1606: Een gijzeling in 1606 verscheen eerst op MLA Stories.

19^e en 20^e eeuw

Geboren in Maasbracht op 24 februari 1826.
Overleden in Weert op 3 april 1904.

Emmanuels vader, Jan Matheus Smeets, start in 1830 een drukkerij. Tot 1837 is hij tevens directeur van het postkantoor. Emmanuel Smeets begint op 14 jarige leeftijd in de drukkerij van zijn vader. Na diens dood in 1853 neemt hij de drukkerij over. Op dat moment is de steendruktechniek sterk in opmars. In 1867 wordt gestart met het weekblad ‘het Kanton Weert’.

Emmanuel huwt met Henriette van Thiel en ze krijgen twee zonen: Joseph en Emmanuel. Die zetten het bedrijf na zijn dood voort.

Aanvankelijk ligt het bedrijf aan de Biest. In 1906-1907 wordt een nieuwe drukkerij met woonhuis gebouwd in de Stationsstraat. Daar wordt ook de eerste stoomdrukpers opgesteld.

Het bedrijf levert een breed assortiment aan producten: van brochures tot affiches, van bidprenten tot allerhande bedrukt etalage- en verpakkingsmateriaal.

Het bedrijf wordt in 1906 benoemd tot Hofleverancier en Smeets groeit uit tot een toonaangevend bedrijf, gespecialiseerd in offset.Het bedrijf groeit enorm. Het voert in 1947 als eerste offsetbedrijf in Nederland het tweeploegenstelsel in. Het bedrijf wordt verplaatst naar nieuwbouw aan de Molenveldstraat en heet nu Roto Smeets.

Het bericht 24 februari 1826: Emmanuel Smeets geboren verscheen eerst op MLA Stories.

Het belooft een afwisselend programma te worden, zo schrijft het Land van Weert. Voor elk wat wils: zowel klassieke als moderne muziek zal te horen zijn. Op het programma staan werken van Vivaldi, Elgar en Roman. Voor de moderne noot zorgen de muziekstukken van de Nederlandse componisten Toon de Leeuw en Kees van Baaren. De concerten van het orkest zijn inmiddels beroemd en trekken zelfs bezoekers van buiten de stad. Daarom waarschuwt de organisatie te letten op de juiste vertrektijden van de treinen. Het concert begint om 20.00 uur, een eindtijd staat niet vermeld.

Broeder Wendel legt heel wat gebeurtenissen in Weert op film vast. Hij filmt onder meer de activiteiten binnen en buiten het pensionaat. Voorbeelden van dat laatste zijn onder meer de vastelaovundjoptocht en de stadskermis.

Het bericht 23 februari 1964: Onder bezielende leiding verscheen eerst op MLA Stories.

Automobilisten parkeren hun voertuig gemakshalve op de bus- en taxistandplaatsen aan de St.-Maartenslaan. De gemeentepolitie schrijft heel wat bonnen voor foutparkeerders uit. Het is niet de eerste en zal zeker niet de laatste herinrichting zijn van het plein. Sinds de opening van het station in 1914 wordt het Stationsplein met enige regelmaat opgebroken om weer aan de eisen van de moderne tijd te voldoen.

In 1972 verrijst ook een betonnen urinoir. Het is alleen bedoeld voor heren ; de dames en de kinderen moeten zich behelpen door naar een aan het plein aanwezig café te gaan. Het urinoir bij de zijingang van het station wordt in de loop van de jaren een steeds grotere bron van ergernis. Hieraan wijdt het Kanton Weert op 29 februari 1984 zelfs de volledige voorpagina. De grootste ergernis is de stank; het is dan ook geen frisse ontvangst voor de reizigers. Het duurt niet lang voordat deze ‘schandvlek’ wordt gesloopt. In de plaats ervan komt een aantal zitbankjes. Helaas veroorzaken die na verloop van tijd ook weer de nodige problemen.

Het bericht 22 februari 1972: Herinrichting Stationsplein verscheen eerst op MLA Stories.

De hoogmis wordt opgedragen door de bisschop van Roermond, de uit Tungelroy afkomstige Petrus Moors. Hij brengt hiermee tevens zijn eerste officiële bezoek als bisschop aan Weert.

De toren, naar een ontwerp van Theo G. Verlaan uit Berkum, is 78 meter hoog en daarmee het hoogste gebouw van de stad. Op de torenspits is een kruis geplaatst naar het ontwerp van edelsmid Eloy Werz. De bouw van de nieuwe toren maakt het mogelijk om de lang gekoesterde vraag van veel parochianen naar een carillon in vervulling te laten gaan.
Met hulp van de Weerter bevolking en het bedrijfsleven is een inzamelingsactie gehouden om de totale kosten van zestigduizend gulden op te brengen. Het instrument bestaat dan uit 39 klokken en klokjes en kan zowel met de hand als automatisch worden bediend.
In de loop van de jaren is het carillon uitgebreid en gemoderniseerd.

Medio 2014 bespeelt beiaardier Frank Steijns, wanneer hij niet met het orkest van Andre Rieu onderweg is, op de zaterdagmiddag live het carillon. Zijn inspanningen zijn dan via een beeldscherm bij de ingang van de toren te aanschouwen.

Het bericht 21 februari 1960: Hoog boven de stad verscheen eerst op MLA Stories.

Volgens de redactie van de krant is het parkeren in en om de binnenstad na de voltooiing van het Muntcomplex een groot probleem geworden. Dat komt volgens de krant ook door het uitblijven van de plannen voor een nieuw stadhuis op de Hoge Kei en de herontwikkeling van het gebied van het voormalig pensionaat Saint Louis aan de Markt.

Wethouder Neijnens, die pas sinds enkele maanden verkeer en alles wat ermee samenhangt, in zijn portefeuille heeft, denkt daar anders over. Hij komt tot enkele opmerkelijke ontboezemingen.  Hij geeft toe eigenlijk helemaal geen verstand van verkeer te hebben. Maar Neijnens prijst zich gelukkig te beschikken over een zeer deskundige medewerker in de persoon van Piet Huijbers. De wethouder vertelt dat hij maar liefst een halve dag per maand met zijn ambtenaren praat over de vermeende verkeersproblemen in de binnenstad.

En die zijn er niet, zegt Huijbers. Bovendien is Huijbers van mening dat je niets moet doen zolang het publiek tevreden is. Door de bouw van een half open parkeergarage onder het geplande nieuwe stadhuis verwacht hij alle knelpunten, zo die er al zijn, volledig opgelost te hebben. Wethouder Neijnens voegt er aan toe: “Sommigen denken wel eens dat politiek betekent dat je altijd moet dwarsliggen. Voor mij ligt aan de basis van een goed stuk werk altijd het onderlinge vertrouwen. Ik wil graag een open boek zijn, voor iedereen.”

Het bericht 20 februari 1975: Weert heeft geen parkeerprobleem verscheen eerst op MLA Stories.

Na wat overleg, onder meer met wethouder Coos Combée, is in 1981 de Oase begonnen in leegstaande houten barakken van de voormalige Graswinkelschool. Deze barakken zijn na een grondige opknapbeurt door de leden van de Oase zelf geschikt gemaakt voor de geplande activiteiten. Deze richten zich op werklozen, ex-gedetineerden  en kamer- of woningzoekenden. Een gemêleerd gezelschap dus.

Met deze accommodatie wordt, volgens de gemeente, een rustpunt gecreëerd voor mensen die zich nu nog ophouden in en rond de Muntpassage. Iedereen is welkom, al geldt er wel een minimale leeftijdsgrens van 18 jaar.

De activiteiten variëren van een open podium tot een lp-ruilbeurs. Plaatselijk bekende bands als X-Libre,  Blackmail, Back Out en Vido hebben daar in de beginjaren een concert gegeven. Deze concerten vormen de ruggengraat van het centrum, dat slechts met bescheiden financiële middelen moet zien rond te komen. Om alles in goede banen te leiden, heeft de Oase de professionele ondersteuning gekregen van een van de eerste straathoekwerkers in Weert, Bert van Dooren.

De brand in 1987 legt het hele centrum in de as. Gelukkig voor de gebruikers komt er welhaast op dezelfde plek een nieuw centrum. Maar helaas ook deze accommodatie valt op 22 januari 2012 aan het vuur ten prooi. Brandstichting is niet uitgesloten volgens de politie
Oase herrijst dit maal niet meer terug uit zijn as.

Het bericht 19 februari 1987: OJC Oase uitgebrand verscheen eerst op MLA Stories.

Verheij(d)en protesteert tegen het eigenmachtig optreden van zijn oom en voogd bij de verdeling van de goederen van zijn “heerken” (zijn grootvader) Frans Wagemans.
Uit dit proces blijkt dat Jacop Smuijsers diens onroerende goederen bij leven heeft verdeeld in drie delen onder zijn drie kinderen of hun wettige nakomelingen.

Dit is de aanleiding om de aandacht te vestigen op twee van zijn kleinzonen die zich in Haarlem gevestigd hebben. Frans Wagemans heeft protestantse sympathieën. Hij is getrouwd met Barbara Smuijsers. Blijkbaar is de familie Smuijsers nogal dominant, want zijn zoon noemt zich Jan Smuijsers en hij heeft op zijn beurt twee zonen die zich in Haarlem ook Smuijsers noemen.

De scheiding en deling van de erfenis van Frans Wagemans tussen Jacop Smuijsers en Frans Claes Verheij(d)en zoon en Jacop Wagemans (!) en Peter Wagemans (!), kinderen van Jan Wagemans (!), vond plaats in 1592 en is volgens de verklaring uit Haarlem van Peeter Jan Smuijsers (!) soen  van 12 juli 1603 vreedzaam verlopen (notaris Willems uit Haarlem). Grootvader ontvangt van elke erfgenaam als een soort pensioen dertig gulden per jaar.

De drie erfgenamen zijn dus wijlen Jan Smuijsers, Jacob Smuijsers en een dochter, gehuwd met Claes Verheij(d)en. Zij zijn kinderen van Dierick Smuijsers, geboren rond 1550/51 in Weert. In 1596 was Dierick Smuijsers binnenburgemeester van Weert, toen de stad is overvallen door tweeduizend soldaten van het staatse garnizoen van Nijmegen.

Het bericht 18 februari 1603: Levend verdeeld verscheen eerst op MLA Stories.

Beide neven moeten, zolang Sijmon van Dijck leeft, voor hem zorgen. Zo moeten ze hem behoorlijk kleden en als het nodig is onderdak verschaffen. Zijn gelag komt nu ook voor rekening van de neven.

Bovendien mag Van Dijck van de vruchten van de appelbomen gebruikmaken. In de stal van elke neef wordt een schaap gehouden, waarvan de opbrengst naar hun oom gaat.
Verder vermeldt het contract dat na overlijden van Sijmon van Dijck de overledene een begrafenis in de Martinuskerk krijgt.

Tot slot is opgenomen dat, mochten Gerit Arits en Heijn Van Dijck zich niet aan het contract houden, Sijmon van Dijck weer aanspraak op zijn bezittingen kan doen gelden.

Het bericht 17 februari 1622 Inkoop van zorg in 1622 verscheen eerst op MLA Stories.

Het geld laat echter op zich wachten.
Daarom wordt aan de executeur-testamentair, oud-burgemeester Cornelis Ketelaars, verzocht een perceel uit het bezit van de overledene te verkopen. De opbrengst van de verkoop is bedoeld voor de preekstoel en de toezegging van het geld aan de armen.

Opmerkelijk is dat de weduwe van Heijthuijsen, Gritten Meers, op 29 februari 1664 (bijna een jaar eerder) een andere akte van overlijden voor de schepenbank heeft laten opmaken.
Geconcludeerd mag worden dat het vervaardigen en het plaatsen van de preekstoel in de Martinuskerk tussen 1664 en 1669 heeft plaatsgevonden.

Het bericht 16 februari 1669: Geld voor een preekstoel verscheen eerst op MLA Stories.

Op het 900 hectare grote terrein zullen soldaten trainen met rupsvoertuigen en ander militair materieel. Het ministerie heeft met toestemming van de Tweede Kamer al in 1985 aangekondigd het oefenterrein in de Budeler Bergen intensiever te gaan gebruiken.
Dit is tegen het zere been van het gemeentebestuur. Immers enkele jaren eerder is aansluitend aan het oefenterrein een vakantiepark verrezen. Met Defensie zijn toen afspraken gemaakt om de rust van de vakantievierders te garanderen en het milieu te sparen. Door het nieuwe plan van het ministerie van Defensie worden volgens de gemeente eerdere toezeggingen tenietgedaan en zal de schade aan de natuur aanzienlijk zijn.

Voor de bijeenkomst in het restaurant van het vakantiepark zijn naast ondernemers met name milieugroepen, inwoners van Weert maar ook van de omliggende gemeenten opgeroepen. Het gemeentebestuur hoopt op een grote opkomst om een ‘niet mis te verstaan protest tegen het plan te laten horen’. Overigens is het plan van Defensie uiteindelijk definitief afgeblazen. De rust voor de vakantiegangers en de flora en fauna zijn gegarandeerd.

Het bericht 15 februari 1990: Bestuurlijk protest verscheen eerst op MLA Stories.

Carnaval vindt in 1939 plaats op 19, 20 en 21 februari. De winkels zijn op die dagen van ‘5 uur des voormiddags tot 12 uur des nachts’ open. Verder wordt nadrukkelijk gewezen op het verbod om gemaskerd en vermomd te zijn. Voor de deelnemers aan de optocht geldt dit niet voor zover ‘de groepsvoorstelling waartoe zij behoren, zulks noodzakelijk maakt’. En er wordt meegedeeld dat de secretarie (het stadhuis) op 20 en 21 februari geopend is van 10.00 uur tot 11.00 uur.

Tot slot laat burgemeester Kolkman weten dat volgens de Algemene Politieverordening  herbergen, tapperijen en dergelijke gelegenheden voor het publiek open mogen zijn tot 12 uur ’s nachts.

Lees ook: Preens zônger eîge medalie

Het bericht 14 februari 1939: Een ordelijk carnaval verscheen eerst op MLA Stories.

Hohenems laat de militairen die het kasteel hebben bezet, aan de kruisvensters opgehangen. Een paar dagen later, op 17 februari, worden de zestien lijken uit de gracht van het kasteel gevist en op last van de burgemeesters begraven.

In de eerste decennia van de Nederlandse Opstand tegen Spanje heeft Weert veel te lijden gehad van het krijgsgeweld. Op 23 juli 1572 veroverde Willem van Oranje de stad. Na twee maanden keerden de Spanjaarden terug. Enkele jaren later zijn de rollen weer omgedraaid. Door de extra belastingheffingen en de kosten van de inkwartieringen van soldaten raakt Weert diep in de schulden. Geldleningen moeten uitkomst bieden.

Het bericht 13 februari 1579: Heroverd door de Spanjaarden verscheen eerst op MLA Stories.

Volgens Goofers zijn naast de hele bibliotheek ook schilderijen, zilveren kelken, miskleden en misboeken op vijf dubbele karren naar Maastricht gebracht. Hij vermeldt verder dat “2 klocken; d’een was uyt het toorken en d’ander was het refterklocksken” meegenomen zijn.
Voordat de Fransen kwamen, hebben omwonenden nog veel goederen in veiligheid kunnen brengen.

Als gevolg van de overname verspreiden de minderbroeders zich over Weert en worden zij gedwongen burgerkleding te dragen. Via een openbare veiling op 13 juli verkoopt notaris Lefebre in Maastricht  het klooster voor 5.000 franks aan de Franse banketbakker Guillaume die het voor zeshonded kronen doorverkoopt aan de Weertenaren Adriaan Huijsmans, Pieter Verstappen en Martin Wagemans.

Het is opmerkelijk dat drie bewoners van de Biest en Laar, te weten Martien Wagemans, Peter Verstappen en Adriaan Huysmans, het klooster voor zeshonderd kronen kopen. Afgesproken wordt dat, zodra de godsdienstvrijheid is teruggekeerd, de minderbroeders het klooster weer terugkrijgen.

Het bericht 12 februari 1797: Plundering minderbroedersklooster verscheen eerst op MLA Stories.

Deze prijs wordt toegekend aan een personen of organisaties die in het afgelopen jaar de meest stomme streken hebben uitgehaald. Ieder jaar vindt de uitreiking plaats tijdens het vastelaovundjseizoen.

Het idee is afkomstig van René Verheggen, toenmalig raadslid en later wethouder. Hij stelt in 1979 voor om een prijs voor de pers in het leven te roepen. De redactie van Op de Keper, met onder meer Vincent van den Berg en Jacques de Groot, adopteert deze suggestie. Die vindt echter dat het een prijs van de pers moet zijn.

Het Weerter Mannenkoor valt de twijfelachtige eer te beurt als eerste de Gouwe Lambieck in ontvangst te mogen nemen. Als reden voor de prijs wordt gegeven: het koor laat een deel van de oplage van de Rogstaekersgezet herdrukken, omdat in de oorspronkelijke editie een vervelende mop over het Mannenkoor zou staan.

In 1990 gaat de Gouden Lambieck naar wethouder Alouis Heijmans. Hij vergeet de opdracht te verstrekken voor een beeldje van Antje van de Statie, maar laat wel de uitnodiging voor de onthulling versturen.

De Zilveren Lambieck gaat naar Lei Stokbroeks van V.V. De Rogstaekers en de Bronzen Lambieck mag Straalbedrijf Cuypers in ontvangst nemen. Andere winnaars in de eerste elf jaar van de Gouden Lambieck zijn onder meer mr. Stan Smeets; hij dacht de Duitse douane te kunnen foppen met een fotokopie van zijn paspoort. Brandweercommandant Hans Beesems ontvangt de prijs omdat hij zich in de kofferbak van zijn auto opsluit om te controleren of het lampje wel uitgaat als de klep in het slot valt.

Het bericht 11 februari 1990: 11de Uitreiking door Lambieck Knoup verscheen eerst op MLA Stories.

De sleuteloverdracht van de Prins op het stadhuis gaat niet door en ook de bezoeken aan scholen en instellingen worden geschrapt. Alle buitenactiviteiten van De Rogstaekers gaan op de schop en dat houdt niet alleen in dat de Grote Optocht en de Wichteroptocht niet trekken, maar ook dat het Toêt- en Bloasfieëst niet wordt gehouden.

De beslissing heeft grote gevolgen voor de vastelaovundjvierders in Weert. Heel wat grote en kleine optochtdeelnemers zijn gedupeerd, want maanden van voorbereiding zijn voor niets geweest. Ook zijn er kosten gemaakt voor het maken van de kostuums en de bouw van grotere en kleinere wagens. Vorst Ton (Peeters) zegt toe dat hij wil bekijken of er een financiële compensatie mogelijk is.

Een alternatieve optocht op zondag trekt helaas slechts 300 deelnemers en er zijn nog minder kijkers langs de kant van de weg. De beslissing tot afgelasting wordt niet door iedereen gewaardeerd. In veel andere plaatsen is er een aangepast programma geregeld.
Menigeen vraagt zich dan ook af waarom dat ook niet in Weert mogelijk zou zijn geweest.

Het bericht 10 februari 1991: Geen optocht verscheen eerst op MLA Stories.