Terug naar 1972. Al sinds enige tijd wordt het Stationsplein onder handen genomen als op 22 februari wordt gestart met de aanleg van de riolering. Dit veroorzaakt de nodige parkeeroverlast.
Automobilisten parkeren hun voertuig gemakshalve op de bus- en taxistandplaatsen aan de St.-Maartenslaan. De gemeentepolitie schrijft heel wat bonnen voor foutparkeerders uit. Het is niet de eerste en zal zeker niet de laatste herinrichting zijn van het plein. Sinds de opening van het station in 1914 wordt het Stationsplein met enige regelmaat opgebroken om weer aan de eisen van de moderne tijd te voldoen.
In 1972 verrijst ook een betonnen urinoir. Het is alleen bedoeld voor heren ; de dames en de kinderen moeten zich behelpen door naar een aan het plein aanwezig café te gaan. Het urinoir bij de zijingang van het station wordt in de loop van de jaren een steeds grotere bron van ergernis. Hieraan wijdt het Kanton Weert op 29 februari 1984 zelfs de volledige voorpagina. De grootste ergernis is de stank; het is dan ook geen frisse ontvangst voor de reizigers. Het duurt niet lang voordat deze ‘schandvlek’ wordt gesloopt. In de plaats ervan komt een aantal zitbankjes. Helaas veroorzaken die na verloop van tijd ook weer de nodige problemen.
