WEERT – Je kent zelf ook vast wel iemand. Iemand die de grip op het leven totaal is verloren. Ongeacht het moment, ongeacht de omstandigheden.
De in 1991 in Ghana geboren Claire Hoofwijk kent zo iemand en hierin ligt de bron der inspiratie voor haar indringende videoproject.
Tastbaar
Het ongrijpbare tastbaar maken, dát is wat de in 1991 in Ghana geboren Claire Hoofwijk wil dat je ervaart. Je stapt een verduisterde ruimte binnen, die in de Annex is gecreëerd. Door er omheen te lopen, ervaar je het verhaal van de vrouw in kwestie. Echter plaatsnemen in de ruimte zelf kan ook. Als het ware betreedt je dan een schemergebied. Als je naar binnen loopt trotseer je een laagje spiegelend water en neemt plaats op een stoel in het midden. Op witte doeken verschijnt een naakte vrouw, gehurkt, omringd door leegte. Als de vrouw langzaam overeind komt, op je toeloopt en voor je staat begint ze aan haar verhaal. Haar stemgeluid sereen en vertrouwd? Een vleugje verleiding zou je nauwelijks opmerken en toch is dat wat te de vrouw wel probeert te bewerkstelligen. Haar verhaal is onheilspellend en lokt je algauw naar de grens waar nieuwsgierigheid en terughoudendheid elkaar nét raken. Ze vertelt over de zee en hoe ze dat kille, koude water met zijn onpeilbare diepten en eenzame leegte het liefst in wil lopen. Vrij snel wordt je wel duidelijk dat deze vrouw het water aan de lippen staat nu ze de grip met de realiteit heeft verloren. Dat de emmer al zo vol is dat één druppel genoeg is om jou als toeschouwer ook over het randje te duwen, wordt met de minuut duidelijker als ze je verleidt haar verder te volgen. Zover komt het niet: jij bent in het hier, zij is daar. Dat is de werkelijkheid. Jij zult haar nooit kunnen volgen. Het contact stopt daar. Maar het verlangen ernaar wellicht niet.
Indringend en intrigerend tegelijk
Eb, visualiseert die verschrikkelijk angstaanjagende wereld die alleen in het hoofd van de ander bestaat. Het verloren raken van de ander en het aanschouwen door iemand die er heel dichtbij staat, zoals Claire zelf, heeft meegemaakt, leidde ertoe dat zijzelf zich de vraag durfde te stellen wat echt is en wat niet.
Onmacht
Gevoelens van machteloosheid en kwijtraken; iemand willen beschermen, wetend dat dit niet kan omdat diegene te ver is gegaan. Het zal voor menigeen die dit bij een dierbare moet aanschouwen verschrikkelijk zijn. Want: “Wanneer je zo diep bent gegaan dat je niet meer terug kunt, zo diep dat niemand je meer kan beschermen, waar ben je dan?”
Foto’s: Rob Timmermans
