Tekst: Wesley Hegge

Je woont in Amsterdam, maar bent opgegroeid in Weert. Hoe kijk je terug op je jeugd?
“Ik ben geboren en getogen in Weert en heb me hier tot mijn achttiende goed vermaakt. Ik zat eerst op basisschool Het Dal en heb daarna VWO gedaan op het Bisschoppelijk College. Ook heb ik altijd gehockeyd. We woonden redelijk buitenaf, dus ik heb altijd het geluk gehad om te genieten van een grote tuin en een groene omgeving. Iets wat ik in Amsterdam op acht hoog wel eens mis.”

Van huis uit ben je managementconsultant. Hoe is het zo gekomen dat je in 2014 Hotelgift bent begonnen, gevolgd door Flightgift in 2017?
“Ik had altijd al de droom om ondernemer en zakelijk succesvol te worden, maar wilde ook eerst leren op zakelijk gebied. Daar is consulting een perfecte springplank voor. Je leert hard te werken, reist veel en ziet veel verschillende bedrijven vanbinnen. In Nederland bestond toentertijd nog geen cadeaukaart waarmee je iemand een hotelovernachting kon geven met volledige vrijheid voor de ontvanger qua wereldwijde bestemmingen, op elke datum naar keuze en zonder addertjes onder het gras, zoals verplicht diner in het hotel. Ook wereldwijd bleek er nog geen soortgelijke speler. In de Verenigde Staten had je bijvoorbeeld wel hotels.com met een cadeaukaart, maar dat is weer een onpersoonlijk plastic pasje dat je alleen in de Verenigde Staten kan kopen. Ik dacht: dat kan beter en zo is Hotelgift ontstaan. Een wereldwijde online cadeaukaart die je kan personaliseren met een eigen afbeelding en persoonlijke boodschap voor inmiddels meer dan 200.000 hotels wereldwijd. Flightgift was een logische volgende stap, er bestond wereldwijd nog geen cadeaukaart voor vliegtickets van meerdere airlines. De technologie is echter een stuk complexer waardoor de lancering langer op zich heeft laten wachten.”

Je hebt een succesvol e-commercebedrijf in de reisbranche opgebouwd. Kun je uitleggen wat je precies doet?
“Inmiddels hebben we het bedrijf hernoemd naar Experiencegift als overkoepelende naam. Hier hangen momenteel drie labels onder: Hotelgift, Flightgift en Activitygift. Er zullen er meer volgen. Wij maken het mogelijk om iemand een ervaring cadeau te geven met volledige wereldwijde keuzevrijheid voor de ontvanger. Met Hotelgift kan iemand een hotelovernachting boeken, met Flightgift een vlucht boeken van vrijwel elke airline en met Activitygift kan de ontvanger een activiteit in een grote stad boeken. Denk hierbij aan toegang tot musea, hop on hop off bussen en dergelijke.”

Wat is de onderscheidende kracht?
“Wij onderscheiden ons van andere cadeaukaarten, omdat we het mogelijk maken om de cadeaukaart te personaliseren. Je kan een luxe fysieke giftcard geven zoals een gouden deurhanger voor Hotelgif tof een zilveren ticket voor Flightgift, waar je een persoonlijk bericht op kan schrijven. Indien je voor een digitale gift card gaat kan je je eigen foto uploaden en een bericht toevoegen. Het is zelfs mogelijk om een videoboodschap te versturen als gift card. Daarnaast onderscheiden we ons met het grote aanbod qua verzilveringsopties, overal ter wereld hebben we wel een hotel, vlucht of activiteit naar keuze. We verkopen onze cadeaukaarten inmiddels dan ook online in meer dan vijftig landen.”

Hoe ziet je bedrijf er nu uit?
“Ons ‘hoofdkantoor’ zit in Amsterdam, maar we werken wereldwijd met partijen samen. We hebben inmiddels twintig medewerkers. Ik ben samen met mijn compagnon de CEO, hoewel ik dat geen goede titel vind, want daar zijn we nog te klein voor, maar het dekt de lading. Ik focus met name op de algehele strategie, projectplanning, marketing en sales. Mijn compagnon focust, naast de algehele strategie, op product, finance en legal.”

De omzet groeide in 2019 met 75 procent naar 12 miljoen euro. Je marketingstrategie is gebaseerd op het online aanjagen van conversie en het creëren van naamsbekendheid.
“Het voordeel van een online bedrijf is dat je veel data hebt en precies ziet waar in de funnel potentiële klanten afvallen. Op basis van die data proberen we constant ons product en onze online advertenties te verbeteren. Het creëren van naamsbekendheid vind ik nog een uitdaging. Momenteel zijn onze grootste markten het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Australië, de websites voor de Engelse taal zijn dan ook geoptimaliseerd. Dit wil ik eerst ook doen voor de overige talen, Nederlands, Duits, Frans en Spaans, en dan de marketing hier ook gaan opschroeven, zowel door online advertenties als door PR. Ik merk inmiddels dat de Nederlandse naamsbekendheid steeds beter gaat, ook vanwege het ondernemerschap en dat het balletje begint hier te rollen. Daarom hopen we binnen drie maanden met een verbeterd Nederlands product live te gaan en ook meer op Nederland te gaan focussen. Dit blijft toch de thuismarkt.”

Zijn je verwachtingen uitgekomen?
“Ja, het is een droom die uitkomt. De plannen lagen er, maar het is toch afwachten of het in de realiteit ook goed gaat werken. Daarnaast is het constant vallen en opstaan en testen wat wel en niet werkt. We hebben zeker ook veel tegenvallers gehad en het is ontzettend hard werken, maar ik zou het zo opnieuw doen.”

Hoe bevalt het ondernemerschap?
“Het bevalt erg goed en ik zou niet meer terug willen in loondienst. De grootste voordelen zijn de vrijheid en de mogelijkheden. De sky is letterlijk de limit. Ook vind ik het mooi dat we inmiddels een top team hebben opgebouwd met mensen die allemaal meewerken om onze visie te realiseren. Daar kan ik echt trots op zijn. Een nadeel is dat je nooit klaar bent, je bent 24/7 met werk in je hoofd bezig en echt relaxen zit er niet in. Ook moet je altijd ‘standby’ zijn, in de avonden, tijdens weekenden en vakanties. Als er iets misgaat laat je alles vallen en ga je werken.”

Vind je dat ondernemerschap meer gestimuleerd zou moeten worden onder jongeren?
“Ja, ik vind dat het zeker gestimuleerd moet worden. Als jongeren een mooi idee hebben: ga het doen. Je hebt weinig te verliezen en het is tegenwoordig relatief makkelijk om een bedrijf te starten. Ook als het niet lukt heb je veel geleerd en een mooie ervaring erbij. Dit kan ook weer de basis zijn voor een ander bedrijf.”

Kom je uit een ondernemersfamilie?
“Ja en nee. Ik zou het van vroeger uit niet een echte ondernemersfamilie willen noemen, maar inmiddels zijn we toch bijna allemaal ondernemend bezig. Mijn vader is een paar jaar geleden zijn eigen bedrijf gestart dat goed loopt en ook mijn broertje is constant ondernemend bezig met verschillende projecten.”

Door wie laat je je inspireren?
“Qua inspiratie verschilt het heel erg qua fase en qua topic. Ik heb een goede groep van mentoren om me heen, denk aan familie, vrienden en andere ondernemers. Mensen die allemaal verschillend naar de wereld kijken en op verschillende vlakken meedenken.”

Wat is de belangrijkste les die je hebt geleerd als jonge ondernemer?
“Focus. Je moet constant bezig zijn met je plan en de uitvoering daarvan. Daar moet je soms dingen voor laten zoals sociale activiteiten, maar ook andere kansen die op dat moment interessant lijken, maar uiteindelijk alleen maar afleiding zijn om je uiteindelijke doel te bereiken. Houd het grote plaatje in je hoofd.”

Je bent actief in de reisbranche. Heeft corona gevolgen voor de business?
“Zeker. Toen de eerste coronamaatregelen genomen werden, was het voor ons met name operationeel chaos. Dagelijks hebben we te maken met meer dan honderd check-ins voor vluchten en hotels die via ons geboekt zijn. Deze reizen werden ofwel geannuleerd of gewijzigd door het hotel of de airline ofwel de klant wilde de reis zelf wijzigen. Dit resulteerde in een grote werkdruk op de klantenservice met cases die we nog niet eerder hadden meegemaakt. De eerste twee weken heb ik dan ook ongeveer dag en nacht gewerkt om te helpen om hier structuur in aan te brengen middels beslisbomen en email templates. Op deze afdeling is het nog steeds extra druk, omdat wij ook weer afhankelijk zijn van de airlines, die momenteel qua klantenservice zelf ook overlopen met het restitueren, omboeken en annuleren van vluchten. Daarnaast worden er minder cadeaukaarten verkocht. Het lijkt erop dat we op dat gebied de grootste dip hebben gehad, want we zien het weer toenemen, maar nog niet op oude niveaus. Ik heb er wel alle vertrouwen in dat dat op termijn weer goed komt.”

Kom je nog wel eens in Weert?
“Ik kom nog regelmatig in Weert, omdat het grootste deel van mijn familie hier nog woont. Mijn ouders, broertje en zusje wonen allemaal in Weert. Ik vind het ook heerlijk om hier een weekend te zijn en van de rust en gezelligheid te genieten. Verder spreek ik eigenlijk weinig mensen in Weert meer. Wel ga ik nog veel om met mijn vriendinnen uit Weert, maar die wonen hier ook niet meer, we zitten momenteel verspreid over Amsterdam, Utrecht en Naarden. Het contact is wel altijd goed gebleven en we spreken elkaar nog steeds wekelijks.”

Wat zijn je toekomstplannen?
“Ik heb nog grote ambities met Experiencegift. We willen het beste ‘experience giftcard’ bedrijf ter wereld worden. We zijn goed op weg, maar we zijn er nog lang niet. We willen enerzijds onze producten in de huidige talen verbeteren, daar ligt nog veel potentie. Daarnaast willen we ook nieuwe producten lanceren, denk aan een Cruisegift en Traingift. Op privégebied hoop ik meer te genieten. Denk aan mooie reizen en quality time met vrienden en familie.”

Het bericht Loes Daniels breekt internationaal door met cadeaukaarten verscheen eerst op MLA Stories.

Tekst: Wesley Hegge

Als hij door het nieuwe kantoor van Land van Horne in de Poort van Limburg in Weert loopt, begint het besef al te komen. “Ik ga een warme organisatie missen. De familiecultuur die er heerst, de mensen die met zoveel liefde dag in dag uit voor de cliënten klaarstaan.”

Organisatie
Steven Han begon in 2018 als voorzitter van de Raad van Bestuur. “Ik woon in Amersfoort en Weert is best een eindje weg. Maar ik woon vlak bij het station en in de trein kun je ook veel werken. Dus ik besloot de opdracht aan te nemen. Het was een interim opdracht, aanvankelijk voor een jaar. Dat zijn er twee geworden. Er werd mij gevraagd om naar de toekomstige uitdagingen te kijken en in beeld te brengen hoe Land van Horne in de omgeving past.”

De omgeving waarin de zorginstelling actief is, bestaat uit vijf gemeenten: Weert, Nederweert, Leudal, Cranendonck en Someren. Verspreid over die gemeenten liggen achttien (woon-)zorgcentra en kleinschalige woonvoorzieningen. Er wordt een breed palet aan (tijdelijke) zorg- en welzijns-diensten aangeboden in zorgcentra, woonzorgcentra en in de thuissituatie. Met 2700 medewerkers is Land van Horne één van de grotere werkgevers in de regio. “Dat valt niet meteen op, want er is geen groot gebouw waarin we gevestigd zijn. We hebben verschillende locaties en onze medewerkers zijn in de wijken bezig. Het was een lang gekoesterde wens om de medewerkers die ondersteunend werk verrichten, en voorheen verspreid werkten, samen te brengen. Dat hebben we gedaan in de Poort van Limburg. Ik ben blij dat de centrale huisvesting inmiddels ingericht is.”

Samenwerking
Wat Han opvalt, is dat het intern een organisatie is waarbij de zorg en ondersteuning goed samenwerken. “En de mensen zijn bescheiden. Dat terwijl de druk op de zorg enorm groot is en het werk ontzettend belangrijk is. Die druk kan beklemmend voelen. In de wijkverpleging en ouderenzorg is het werk zwaar.” Dat werk wordt alleen maar zwaarder. De vergrijzing neemt toe en er is meer zorgpersoneel nodig om te voldoen aan de vraag. “Het beleid vanuit de overheid is dat mensen langer thuis blijven wonen, maar men heeft geen oplossingen hoe we dat moeten doen. Dat is het grote vraagstuk voor de toekomst. We hebben de afgelopen periode als zorg-organisatie gekeken hoe je het initiatief kunt nemen om dat te organiseren met elkaar. Met elkaar, want we kunnen het niet alleen. We willen met andere partijen bekijken welke rol eenieder kan nemen, van woningcorporatie tot gemeente, welzijnsorganisatie en de buurtbewoners.”

Woonzorgconcepten
Er wordt daarom ingezet op het ontwikkelen van woonzorg-concepten. “We hebben hierbij twee gedachten. In een aantal gebieden waar we een verpleeghuis hebben, willen we daaromheen appartementen laten realiseren door een partij. Zodat we de zorg op een veilige manier kunnen leveren. Dat is een soort campusgedachte, met zorg op afroep. Daar hoort eigenlijk ook een buurtsupermarkt bij.”

Het kan vanuit een bestaande locatie, maar ook omgekeerd. Als voorbeeld noemt hij de doorontwikkeling van de wijken Keent en Moesel in Weert. “Hier ga je vooraf nadenken hoe je bij de herinrichting van dat gebied de zorg kan integreren. Als je dat doet, kun je het langer thuis blijven wonen daadwerkelijk waarmaken. De vereenzaming bij ouderen is namelijk groot.” Voor het ontwikkelen zou het volgens Han mooi zijn om juist een mix van doelgroepen in één woonconcept te betrekken. “Samen waarde toevoegen waarbij een wooncorporatie, de zorginstelling en ook de ondernemers het geheel versterken. Dat vraagt om een gezamenlijke visie waarbij ook de vrije woonsector aan bijdraagt. Dat kan heel goed, want het feit dat er goede zorg- en sociale voorzieningen in de nabijheid van een appartement aanwezig zijn, maakt de waarde van het private vastgoed hoger. Dat betekent wel commitment van iedereen en begrip voor ieders belang.”

Campusgedachte
Als voorbeeld van een plek waar de campusgedachte tot zijn recht kan komen, noemt Han het Zorgplein. Op de plek waar tot eind 2017 zorgcentrum St. Maritnus stond, prijkt sinds vorig jaar het nieuwe Zorgplein. “Dit is hét kennis- en expertisecentrum van de stichting. We bieden hier op veel vlakken specialistische zorg. Zo is zorgcentrum Martinus bijvoorbeeld ingericht voor cliënten van verschillende zorgvragen. De appartementen en woongroepen in het zorgcentrum zijn voor ouderen met lichamelijke klachten of dementie, maar zijn ook het nieuwe thuis voor mensen met de ziekte van Huntington.”

Het Zorgplein heeft een intramurale setting, maar vormt tegelijkertijd een ideale kern voor een campusgedachte. “Je zou eromheen appartementen voor senioren kunnen bouwen. Je hoeft er als bewoner niet meteen gebruik van te maken. Maar stel, één van de partners, bijvoorbeeld de man, krijgt binnen een aantal jaren dementie. Dan kunnen ze daar blijven wonen. De man kan af en toe naar de dagbesteding in het Zorgplein. Bovendien is er zorg op afroep als het nodig is. Zo wordt de vrouw ontlast en ga je ook vereenzaming tegen. Ze kunnen met z’n tweeën tot het einde van hun leven in het appartement blijven wonen.”

Zorgmedewerkers
Een grote uitdaging is het toenemende tekort aan zorgpersoneel. “Er komen tekorten, die trend is gaande. Nu werkt al één op de zeven mensen in de zorg. Als we niet beter en anders gaan kiezen, leren en werken, dan moeten dat er in 2040 één op de vier zijn. Ik verwacht veel van de woonzorgconcepten. Dat biedt perspectief. Bovendien zetten we niet alleen veel in op het aantrekken van nieuwe medewerkers, maar ook in het behoud van medewerkers.”

Werkgeluk staat daarom hoog op de agenda. “We willen graag dat iedereen met plezier naar het werk komt. Een goede sfeer is daarvoor van groot belang, daarom stimuleren we het informele contact en de warme familiecultuur. De medewerker krijgt de verantwoordelijkheid om een goede werk-/privébalans na te streven. We zorgen voor voldoende zelfstandigheid, uitdaging en erkenning in de werkzaamheden. Ontwikkelingsmogelijkheden horen hier zeker bij. De leidinggevenden spelen hierin een grote rol. Er is veel contact tussen medewerkers en leidinggevenden. Zij spelen in op de wensen en behoeften en krijgen daarvoor de ruimte.” Ook is het zaak om de juiste medewerker op de juiste plek in te zetten. “Dat levert de meest deskundige zorg op. Daartoe zullen we de zorgprocessen verbeteren. Een nieuwe functie-mix kan hierbij helpen. Medewerkers krijgen ruimte voor ondernemendheid, vernieuwing en innovatie. Alle nieuwe ideeën die bijdragen aan het werkgeluk, juichen we toe. Het zit vaak in de kleine dagdagelijkse dingen.”

Corona
Terugblikkend op zijn periode bij Land van Horne, komt ook de corona ter sprake. “Een periode van veel onzekerheid. In die onzekerheid hebben we geprobeerd het goede te doen. Om verspreiding van het virus aan banden te leggen, werd half maart een bezoekverbod ingesteld bij veertien van de achttien (woon)zorgcentra. Kwartierstaete, Bruggerhof, Aan Stad-thoes en St. Charles wonen mensen zelfstandig en krijgen thuiszorg. Dat bezoekersverbod is misschien nog wel het heftigste geweest. Allereerst voor cliënten en hun mantelzorgers, maar ook voor onze medewerkers die zo gewend zijn om de naaste familie bij de zorg te betrekken en uitgebreid de tijd te nemen voor het afscheid. In tegenstelling tot andere ziektebeelden is de terminale fase heel kort. Voor medewerkers die vaak een langdurige band met hun cliënten onderhouden, was het pijnlijk om te zien dat mantelzorgers heel vluchtig afscheid moesten nemen van hun dierbaren. Om collega’s te ondersteunen, hebben we een speciaal team opgericht en stimuleren we collega’s om gevoelens onderling bespreekbaar te maken.”

www.landvanhorne.nl

Het bericht Steven Han neemt afscheid van Land van Horne: ‘Ik ga de warme familiecultuur missen’ verscheen eerst op MLA Stories.

Door Wesley Hegge

“Mijn vader Harrie Maas (1917-1977) begon als timmerman op de bouw en werkte zich op tot onderbaas”, zegt Fred Maas. De 71-jarige oud-directeur woont in het Belgische Molenbeersel, maar werd geboren in de Aldenborghstraat in Weert. “Harrie leerde tijdens de bouw van het Pensionaat Sint Louis in Weert Henk Willemsen kennen. Daar was Henks vader uitvoerder. Ze kregen het idee om samen als onderaannemer de dakconstructie van het pensionaat te maken.”

Oorlogsperiode
Die klus leidde op 1 januari 1939 tot de oprichting van bouwbedrijf Wilma, een samentrekking van de achternamen van de twintigers. “Het was ook meteen hun laatste opdracht, want enkele maanden later brak de Tweede Wereldoorlog uit en moesten ze in dienst. Als Nederland zich overgeeft, hervatten ze hun werkzaamheden. Ze herstellen twee bruggen in Weert die door troepen waren opgeblazen.”

De voorspoedige ontwikkeling wordt in 1942 onderbroken als de Duitse bezettingsmacht de teugels verder aantrekt. “Harrie en Henk duiken onder om te ontsnappen aan de Arbeitseinsatz. De bezittingen van het bedrijf worden in veiligheid gebracht door met de trein kruiwagens, een betonmolen, steigermateriaal, damwandplanken en dergelijke naar Tilburg te brengen. Harrie verbergt zich bij een boer in Udenhout. Op 22 september 1944 wordt Weert relatief ongeschonden bevrijd.

Het duurt dan nog ruim een maand voordat Tilburg en Breda aan de beurt zijn. Als Henk bezig is met het repareren van een beschadigde dak van zijn onderduikadres hoort hij van beneden een bekende stem. ‘Heidaar, zou de ene helft van Wilma genegen zijn de andere weer te helpen?’ Het is Harrie die op zijn fi ets zijn compagnon komt halen.”

Tweede jeugd
Er was werk aan de winkel. “In december 1944 begon Wilma aan zijn tweede jeugd en start met de renovatie van boerderijtjes. De oorlog had zijn sporen nagelaten. Zo werden in de bossen in Ospel dennen gekapt die gebruikt werden voor het herstellen van de daken van de kapot geschoten boerderijen. Ze liepen met gevaar voor eigen leven tussen de granaten door om bij de dennen te komen.”

De eerste grote opdracht kwam in 1952: de bouw van 860 woningen in Maastricht, compleet met wegen en riolering. Op de vraag waarom men voor Wilma koos, denkt Fred even na. “Er werkten natuurlijk echte vaklieden. Het bouwplaatspersoneel kreeg bijscholing, zodat ze hun vak verstonden. Ook was het belangrijk dat naast de vakbekwaamheid ook de juiste man op de juiste plek werkte. Dat voelde mijn vader feilloos aan.”

In 1963 had Wilma al bijna 1500 mensen in dienst. Opdrachtgevers kregen steeds meer vertrouwen en Wilma durfde risico’s te nemen. “Het bedrijf pakte alles aan, wat het ook was. Kerken, sloopwerk, bospaden, laag- en hoogbouwwoningen. De klanten waren voornamelijk woningbouwverenigingen en overheidsinstellingen.”

Kenmerkend was dat Wilma niet afhankelijk wilde zijn van andere bedrijven. “Veel steenfabrieken langs de Maas waren in de oorlog gebombardeerd. Dus werd er een eigen steenfabriek opgericht in Meijel. In Maastricht stond een eigen betonfabriek, waar onder meer rioolbuizen, tegels en opsluitbanden werden gemaakt. In de betonfabrieken in Geleen en Weert werden vloerblokken, balken en betonelementen gemaakt.”

In de jaren zestig was de woningnood hoog. Er moest snel en veel gebouwd worden. “De regering en gemeenten bleven maar druk uitoefenen. De overheid stimuleerde industrieel bouwen vanwege de prijs en snelheid. Dat kon Wilma als geen ander.”

Verschil van inzicht
In 1967 kregen de grondleggers van het bedrijf een verschil van inzicht: Harrie wilde uitbreiden en Henk koos juist voor stabilisatie. “Dat leidde ertoe dat ze de boel hebben laten taxeren en de bedrijven werden opgesplitst. Ze gingen ieder hun eigen weg. Harrie koos voor het bouwbedrijf en Henk kreeg de toeleveringsbedrijven. Machinefabriek WBM in Stramproy is op dit moment nog in het bezit van de familie Willemsen.”

Na het uit elkaar gaan werd over het hele land een netwerk van bouwbedrijven opgezet, van Maastricht tot Groningen. “Toen het aantal opdrachten terugliep, stak Harrie veel privégeld in het bedrijf. Hij verhoogde de omzet door in te zetten op projectontwikkeling. Het voor eigen rekening bouwen, bracht ook veel risico’s met zich mee. Daar was Henk voorheen geen voorstander van. Maar Harrie vond stilstand achteruitgang. Door de scheiding heeft hij het bedrijf kunnen laten groeien tot een internationaal bedrijf met meerdere vestigingen in Nederland, Duitsland, België en de Verenigde Staten.”

Familiebedrijf
Ook de gezinssamenstelling speelde hierin een rol. “Henk had maar één zoon en vier dochters. Harrie had vier zonen en twee dochters. Zelf kwam ik in 1975 in het bedrijf. Ik trad aan op de bouwplaats in Helmond als organisatiemedewerker. Mijn broer Luud werkte er toen al iets langer. En dat was hard nodig, toen mijn vader in 1977 overleed. Er was geen familie meer in de directie. Op dat moment studeerden Rob en Paul nog. Luud nam de taak van mijn vader als voorzitter van de Raad van Bestuur over. Daardoor was de continuïteit weliswaar verzekerd, maar je bent een familiebedrijf. De familie geeft sturing.”

De boers en zussen Luud, Fred, Rob, Paul, Cécile en Karin vormen de erfgenamen van het familiebedrijf. “Maar bij de Wilma-activiteiten waren alleen de zonen betrokken. Mijn zussen waren wel aanwezig bij de aandeelhoudersvergaderingen.”

Weert
Wilma heeft veel betekend voor Weert. Zo heeft het bouwbedrijf een belangrijke bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van de stadskern. “Er is zo ongelofelijk veel gebouwd. Onder meer honderd woningen in de Stegelstraat, ruim tweehonderd woningen in de Sint Jozefl aan, Drukkerij Smeets, het politiebureau en het voormalige stadhuis in de Beekstraat. Ook heeft Wilma in 1959 de toren van de Sint Martinuskerk hersteld die tijdens een najaarsstorm in 1940 naar beneden was gestort.”

Als de baas goed is voor de mensen, dan zijn de mensen goed voor de baas. Dat was het uitgangspunt van Harrie Maas. Hij voerde dan ook een verstandig, sociaal beleid. In 1958 werd bij Wilma een ontspanningsvereniging opgericht, waarvoor ook een verenigingsgebouw werd neergezet met tennisbanen. Er volgend ook een carnavalsvereniging, een voetbaltoernooi en een mannenkoor. Als persoonlijke bijdrage schonk hij de gebrandschilderde ramen voor de Sint Franciscuskerk op de Biest in Weert. Bovendien was hij voorzitter van Kerkelijke Harmonie St.-Joseph 1880.

Wilma heeft bovendien gezorgd voor de nodige arbeidsplaatsen in Weert waardoor de werkloosheid daalde. Op het hoogtepunt, in de jaren tachtig, werkten er ruim 4.500 mensen in vaste dienst. Nog eens 15.000 werkten in onderaanneming.

Fusies
Fred bekleedde verschillende functie binnen het bedrijf. “Na een studie aan de TU Delft en de militaire dienst begon ik dus op de bouwplaats. Ik heb ervaring opgedaan op diverse afdelingen zoals calculatie en planvoorbereiding en werd in 1980 adjunct-directeur van Wilma Weert en in 1987 directeur van Wilma Nederland.”

In 1997 volgde een aankondiging dat het familiebedrijf Wilma met het beursgenoteerde BAM tot BAM Wilma zou fuseren. Maar deze fusie, die een bedrijf met 6500 medewerkers zou opleveren, ging niet door. In 1998 ging Wilma samen met NBM-Amstelland, dat zich vooral gespecialiseerd had op de vervaardiging van bouwmaterialen. Men hoopte aldus tot een goede synergie te komen. Het nieuwe bedrijf had 9636 werknemers in dienst. “Het samenvoegen van de bedrijven gaf problemen voor werknemers. Verschillende functies waren dubbel, dus moesten er mensen uit. Dat is allemaal geregeld in de twee laatste jaren dat ik werkzaam was.”

NBM-Amstelland werd echter al spoedig gesplitst en aldus werd Wilma in 2000 alsnog onderdeel van de Koninklijke BAM Groep. Het grote hoofdkantoor in Weert werd in 2005 gesloopt. Het nieuwe kantoor van BAM Woningbouw Wilma Weert werd in 2005 in gebruik genomen en op 1 januari 2009 werd de naam veranderd in BAM Woningbouw Weert.

Wilma anno nu
Wilma Duitsland (Immobilien) kwam in 2003 onder leiding te staan van Frank Maas, kleinzoon van Harrie en zoon van Luud. De firma is uitgegroeid tot een top-3-speler in de Duitse woningontwikkeling en focust zich op de regio’s Noordrijn-Westfalen, het Rijn-Maingebied en Baden-Württemberg. In Nederland is Wilma onder de noemer Wilma Wonen sinds 2016 weer actief. De focus ligt op de ontwikkelling van woningen in stedelijke gebieden, van kleinschalige projecten tot woontorens. Ook heeft Wilma inmiddels vestigingen in België en Spanje.

Met dank aan Hennie van den Heurik

Het bericht Wilma was de grootste woningbouwer van Nederland verscheen eerst op MLA Stories.

Door Wesley Hegge

Hij vertoeft het liefst op de bank, omgeven door metershoge wanden vol boeken. Het is slechts een klein gedeelte van zijn imposante collectie van circa tienduizend kunstboeken, hobbyboeken, overzichtsboeken en wat al niet meer. Een groot deel van de boeken rolde ooit van de persen in Weert. “Het lijkt eerder op een bibliotheek dan een woning”, merkt Jos op. “Als je rondkijkt, zie je wat een uitgebreide smaak we hebben”, zegt zijn vrouw Jacqueline. Ze is een dochter van de ondernemersfamilie Dor, stichters van de zinkfabriek in het naar hen genoemde Budel-Dorplein.

Kunst
Het echtpaar woont nog altijd in Weert, de stad waar Jos’ voorvaders vele generaties lang voor werkgelegenheid zorgden. Als hij plaatsneemt op de bank, kijkt hij tevreden om zich heen. Wat opvalt, is het grote aantal kunstboeken. “Mijn vader Henri was een verwoed kunstliefhebber. Hij kocht verschillende werken aan en bracht die onder in villa ‘De Bongerd’, een ontwerp van architect Pierre Weegels, met wie hij bevriend was. Hij liet het huis achter de drukkerij bouwen om klanten te ontvangen. Klanten kwamen op bezoek, ze maakten deel uit van je familie. Dat was een eenheid in het zakendoen.”

Zijn vader en grootvader Joseph waren bevriend met Anton en zijn zoon Frits Philips, ze zaten in dezelfde sociëteit. “Zodoende kregen we de opdracht om de gloeilamp doosjes te drukken voor de Russische markt. Er was veel sympathie tussen ondernemersfamilies onderling. In Eindhoven had je wel twintig sigarenfabrieken, waarvoor we de sigarenetiketten drukten.”

De kunstliefhebberij van Henri leidde tot een nieuwe discipline: Smeets Illustrated Project. De drukkerij werd specialist in de kunstlithografie. Prestigieuze klanten als Openbaar Kunstbezit en New York Graphic Society kozen daarom voor de Weerter drukkerij. Ook kunstenaars lieten regelmatig kunstboeken drukken. “Karel Appel kwam eens binnen op ons kantoor en zei: ik wil een boek over mijn schilderijen. Dat was voor zijn successen en hij zat krap bij kas. Daarom stelde hij voor met schilderijen te betalen. Zodoende hebben alle kinderen een werk van Karel Appel gekregen. Dat is trouwens de enige keer dat er niet met geld is betaald.”

Tijdschriften
Hoewel hij omringd wordt door boeken staat de drukkerij bij menigeen bekend om de tijdschriften. Veel bekende titels in Nederland lieten er hun tijdschriften drukken, zoals Nieuwe Revu, Panorama en Playboy. Dat was bedrijfstechnisch zeer belangrijk: tijdschriften waren vanaf het begin de beste manier om een drukkerij te runnen. “Helemaal in het begin waren de oplages honderd tot driehonderd exemplaren groot. Later liepen de oplages op tot enkele duizenden. Daar hield het dan op. Daarom bedacht Emmanuël, de tweede generatie, iets slims. Hij vond dat hij te weinig werk had. Daarom begon hij het weekblad Kanton Weert. Dan had hij in ieder geval op regelmatige basis tienduizend stuks extra om te drukken. Hetzelfde gold voor de tijdschriften. Als je een magazine als Time drukte, drukte je meteen tweehonderdduizend exemplaren. Dat zorgt voor continuïteit.”

In de hoogtijdagen kon de productie wel oplopen tot honderdduizenden exemplaren, in verschillende taaledities per dag. Doordat Smeets Off set in 1968 onderdeel werd van VNU (Verenigde Nederlandse Uitgevers-bedrijven), stroomden vanuit de hele wereld opdrachten binnen. Het bedrijf was zijn tijd ver vooruit. In 1979 werd een volledig trillingvrije cabine geïnstalleerd om wekelijks ’s morgensvroeg de per satelliet uit Amerika overgeseinde drukfilms binnen te halen voor Life en Time. “Voor die tijd een ingewikkeld proces. De bladen werden in Amerika opgemaakt en dan de oceaan over gestuurd. Dat ging allemaal elektronisch. We liepen daarmee voorop, we waren een van de eerste die de oceaan overstaken.”

Eerder al, rond de eeuwwisseling, was grootvader Joseph zijn tijd ook ver vooruit. “Hij ging rond 1900 over op stoommachines en elektriciteit. Dat gaf een speciaal aanzien aan het bedrijf. Maar het was bovenal een efficiënte manier van stroomwinning. Van mijn opa herinner ik me dat hij een secure man was, die dag en nacht in de drukkerij werkte.”

Verdwijnen
Hoe anders zijn de tijden nu. De rechter verklaarde drukkerij Roto Smeets (zoals het bedrijf sinds 2009 heet) in april failliet. De drukkerij had drie vestigingen: in Weert, Deventer en Doetinchem. In Weert moeten 125 medewerkers nu op zoek naar ander werk.” Het feit dat de naam Smeets verdwijnt, komt hard aan. “Dat is moeilijk. Tegelijkertijd moet je niet zeuren. Je leest het elke dag in de krant. Een bedrijf neemt een ander bedrijf over, een ander bedrijf stopt weer. Zo is het leven. Dat de naam verdwijnt is jammer, maar ik vind het vooral verschrikkelijk voor de medewerkers.” Roto Smeets had de afgelopen jaren te kampen met teruglopende oplages van tijdschriften en digitalisering van veel drukwerk. Er was daardoor sprake van overcapaciteit. Daardoor werd eerder al fl ink gesneden in het personeelsbestand. Misschien had een betere verdeling van werk over de verschillende drukkerijen van Roto Smeets en meer toewijding voor Weert, de vestiging in Weert kunnen redden, denkt Jos. “In die tijd, als wij werk nodig hadden, bedachten mijn vader en ik iets. Niet ten koste van een ander bedrijf, maar met goede producten. Wij bemoeiden ons met de klanten, kwamen met ideeën en nieuwe producten. Maar ja, dat waren hele andere tijden. Dat dat niet meer kan, en dat ik dat niet meer kan doen, dat vind ik nog altijd spijtig.” Zijn vader verkocht het bedrijf in 1968 aan VNU. “Daarmee verspeelden we bepaalde rechten, maar nog tot twee decennia daarna behielden we ons eigen gezicht en konden we onze eigen koers bepalen.”

In 1980, bij het 150-jarig jubileum, verwierf het bedrijf het predicaat Koninklijke. Prins Claus bracht om die reden een bezoek. Er werkten toen zo’n duizend mensen. Er werd een miljoenenomzet gedraaid. Een periode van trots en werkgelegenheid. Generaties Weertenaren hebben voor de drukkerij gewerkt. Vaders en zonen en kleinzonen stonden achter de drukpersen. Dat daar nu een einde aan is gekomen, is moeilijk te beseffen. Wat rest zijn de verhalen. En boeken, heel veel boeken.

Het bericht Jos Smeets over 190 jaar Drukkerij Smeets in Weert verscheen eerst op MLA Stories.

Door Wesley Hegge

Zes jaar geleden streken Dirk, Nicole en hun vijf kinderen neer in de bosrijke omgeving van Nederweert-Eind. Voorheen woonde het gezin in Wageningen. Daar begon voor Nicole de paardenliefhebberij. Eerst alleen vanwege de sport, maar inmiddels spelen de paarden ook een belangrijke rol bij de coachingstrajecten. “We zochten een plek met ruimte voor de paarden”, zegt Nicole over de verhuizing.

Bovendien moest het een centraal gelegen woon plaats zijn. Want waar Nicole veel vanuit huis werkt, is Dirk nu nog regel matig onderweg. Hij is mede-eigenaar van Courage11, een onder neming die wereld wijd actief is en zich toe legt op trans formatie van leider schap. “Ik ben zo op de lucht havens van Düsseldorf en Eindhoven”, zegt Dirk, die expert is in het leiden van trans formaties binnen organisaties. “Mijn klanten zijn grote bedrijven in het buitenland. Ik coach, train en faciliteer senior executives en hun teams op het gebied van business, leiderschap en cultuurtransformatie. Wat ik veel zie, is dat angst een blokkade vormt. Dat zorgt voor negatieve situaties. Mijn kracht ligt in het opbouwen van vertrouwen tussen elkaar. Vanuit een positieve benadering.”

Zoon Stijn
Hoewel het echtpaar ‘van buitenaf komt’, zijn ze naar eigen zeggen goed ingeburgerd. Nicole is voorzitter van Manege De Kraal in Nederweert. Inmiddels zijn bijna alle kinderen het huis uit. Alleen zoon Stijn woont nog thuis. Dat zal ook zo blijven, legt Nicole uit: “Hij heeft het fragiele X-syndroom waardoor hij verstandelijk beperkt is. Voor ons is Stijn een voorbeeld van iemand die ondanks zijn beperking met veel vrolijkheid in het leven staat. Hij gaat ’s ochtends fluitend naar de dagbesteding. Hij laat ons zien dat als je het leven positief benadert, je enorm veel kunt bereiken.”

Als voorbeeld noemt ze de wereldreis die ze gemaakt hebben. “Mensen zeiden tegen ons: ‘Zou je dat wel doen? Helemaal naar Australië met Stijn?’ Dat is een verkeerde manier van kijken. Vanuit angst. Wij draaien het om: bekijk het positief. We hebben daarom Stijn meegenomen en hij heeft enorm genoten van de reis. Er zit veel meer in mensen dan we eruit halen. Als je angst weghaalt en positief durft te zijn. Zo heeft hij bijvoorbeeld ook leren skiën. Iets wat voor onmogelijk gehouden werd.”

Positive Family & Business
Stijn vormde de basis voor het ontstaan van Positive Family & Business. Dirk: “We willen vanuit die levenservaring andere families met kinderen met een beperking helpen om de kwaliteit van leven te verbeteren. Maar ook families of familieleden zonder kinderen met een beperking die willen groeien in hun relatie en zaken willen ver beteren, kunnen bij Positive Familie & Business terecht. Wij willen iedereen de mogelijkheid geven het beste uit zijn of haar meest waarde volle relaties te halen. Dit doen we onder andere door lange gesprek ken te voeren. We bieden zo ge heten Positive Journeys aan, waarbij we met acht tot twaalf mensen een lang weekend gaan wan delen in Schier monnik oog of Malaga. Deelnemers aan de journeys zijn bij voorbeeld een vader en een dochter die weinig tijd voor elkaar hebben en elkaar beter willen leren kennen of een moe der en zoon die door omstandig heden in een negatieve spiraal geraakt zijn.

Een Positive Journey biedt ouder en kind de unieke kans elkaar nog beter te begrijpen en hun belang rijke band te versterken. De Positive coach stimuleert de mensen bij het verbeteren van hun relatie, energie, communicatie en balans. Dirk verduidelijkt de keuzes voor het Spaanse Malaga en het Waddeneiland Schiermonnikoog: ”Malaga en Schiermonnikoog zijn prachtige plekken die ik goed ken, je kunt er fantastisch wandelen. Schiermonnikoog heeft unieke charme, het is een prachtig natuur gebied waar nagenoeg geen auto’s rijden. Malaga kent een wat ruwere natuur en is omgeven door bergen. De natuur, de aangename temperatuur en de mooie stranden maken Malaga de juiste plek voor focus en ontspanning.”

Voor ondernemers
Positive Family & Business is er – zoals de naam al zegt – voor ondernemers, hun families en teams. Dirk: “De business kant van Positive Family & Business biedt de ondernemer individuele coaching en teamcoaching. Dit doen we onder meer door middel van systemische coaching met paarden. Zo helpen wij de onder nemer het beste uit zichzelf en/ of zijn team te halen. We zien verschillende terug kerende problemen en kansen, of het nu gaat om een individu, een gezin of een team binnen een organisatie. Soms lopen relaties vast of is het zeer waardevol te onderzoeken hoe je je relatie, communicatie en energie kunt versterken. We willen mensen laten ervaren hoe ze patronen kunnen doorbreken, door hen op een praktische manier te leren hoe ze zichzelf en/of de relatie kunnen resetten. Eerlijke en uitdagende interventies vormen de kern van onze coaching.” Positive Family & Business ontwikkelt coaching trajecten op maat. Nicole: “Soms is een kort traject vol doende, soms maken we een uitgebreider plan. Samen met onze opdracht gever bepalen we het traject, we co-creëren het.”

Paarden
Nicole is systemisch coach. Door middel van de inzet van paar den biedt ze mensen hulp in het ver beteren van relaties en het verhogen van zelfinzicht. “Ik bedenk oefeningen die symbool staan voor de dagelijkse praktijk. Ik vraag bijvoorbeeld een groep het paard langs obstakels van punt A naar punt B te brengen.

Dan zie je wie de leiding neemt, wie af stand neemt en waarom de ene persoon het paard wel en de ander het paard juist niet in beweging krijgt. Een voorbeeld is een gezin met drie kinderen. Ik vroeg hen het paard van A naar B te begeleiden. De vader probeerde vanuit een beschermende rol het paard mee te nemen. Maar wat de vader ook probeerde, het lukte niet. Het kleinste kind probeerde het daarna en kreeg het paard wél naar punt B. De jongen was uit eindelijk de leider. Doordat hij het paard liefde vol benaderde, ging het lopen. We zetten paarden in omdat ze niet oordelen. Een paard volgt een groep pas als die in balans is.”

Dirk vult aan: “Bij mensen is dat niet anders. Als je mensen positief benadert, krijg je gezamenlijk veel meer voor elkaar. Dat is zo in de top van het wereldwijde bedrijfsleven, maar het geldt ook voor kleinere bedrijven en gezinnen. De kunst is vastgeroeste patronen te doorbreken.”

Het bericht Dirk en Nicole Devos coachen ondernemers, hun familie en teams verscheen eerst op MLA Stories.

Met haar bedrijf heeft Laura Hoogeveen plannen om een eventing terrein van 3 hectare te realiseren in Weert Paardenstad. Hindernissen als waterbakken, constructies met boomstammen en picknicktafels. Eventing is spectaculair om naar te kijken en wint dan ook snel aan populariteit. “Het is een soort triathlon van de paardensport”, legt Laura Hoogeveen uit. “In een natuurlijke omgeving van bos en weiland rijd je verdeeld over verschillende dagen een dressuurproef, een terreinproef en een springparcours.”

WK in de VS

Hoewel de in Weert geboren en getogen ruiter al van jongs af aan paardrijdt, maakte ze pas een paar jaar geleden kennis met eventing. Een schot in de roos. Want de sportieve carrière zit sindsdien flink in de lift. Samen met vier andere ruiters werd geselecteerd om Nederland te vertegenwoordigen op de World Equestrian Games. Een belangrijk toernooi, want de eerste zes team kwalificeren zich voor de Olympische Spelen.

Bij Stal California in Weert traint ze met haar paard Wicro Quibus. Het paard wordt gesponsord door Weertenaar Willem Croughs, eigenaar van het bedrijf Wicro Plastics uit Kessel. Helaas heeft Quibus onderweg naar een galoptraining zijn ijzer afgetrapt op de wagen, waardoor ook een deel van het hoef mee is gekomen. “De hoef is nog steeds erg gevoelig en omdat de gezondheid van het paard voorop staat, kunnen we niet deelnemen aan de World Equestian Games.” Desondanks blijft ze positief. “We hebben wel kans naar de Military Boekelo te gaan, een van de grootste paarden topsportevenementen van Nederland met maar liefst 60.000 bezoekers. We blijven stiekem toch met een knipoog naar de Olympische Spelen kijken. Quibus en ik zijn allebei nog jong.”

Weert Paardenstad

Hoogeveen maakt volop gebruik van de aanwezigheid van hippische ondernemers in Weert. “Dat is een groot voordeel. Alle kennis is om de hoek. Bij Stal Ehrens begeleidt Rob Ehrens mij bij het springen. Jenny Schreven van Dressuurstal Schreven helpt me de dressuur te verbeteren.”

Moeder Angelique Schreurs is haar hoofdsponsor met Massage Hippique, een bedrijf voor massage en training van paarden. Ze vormen een perfect duo, omdat Schreurs de paarden volledig kent. In totaal heeft Hoogeveen negen paarden die ze traint. “Sponsors zijn overigens altijd welkom, want het is een dure sport”, voegt ze eraan toe. “Ik heb van mijn hobby mijn beroep kunnen maken. Om geld te verdienen heb ik een eigen bedrijf. Ik ben bevoegd om les te geven. Dat vergt veel tijd, want de eventing terreinen waar ik les geef, liggen ver weg: in IJsselstein, Baarle-Nassau en Breda liggen de dichtstbijzijnde. Het is belangrijk voor Weert dat er hier ook een eventing terrein komt.”

Eigen eventing terrein

Momenteel zoekt ze samen met haar moeder naar een geschikte locatie voor een eventing terrein. “Dat valt niet mee, want het moet minimaal 3 hectare groot zijn en gelegen zijn aan een bos. Maar we gaan er voor, het is onze droom. Een eventing terrein is eigenlijk het enige wat nog ontbreekt in Weert Paardenstad.”

Ze is ervan overtuigd dat een eventing terrein rendabel is. “Je kunt er trainingskampen houden. Je hebt alles in de regio om er een succes van te maken, zoals goede hoefsmeden en bedrijven voor dierenvoeding. Mijn moeder kan zorgen voor een volledige spiercheck van de paarden.”

Zowel zakelijk als sportief timmert Hoogeveen dus hard aan de weg. Voor haar is er geen betere locatie dan Weert om de dromen werkelijkheid te laten worden.

© Zakenblad / Wesley Hegge

Het bericht Rijzende ster Laura Hoogeveen uit Weert droomt van de Olympische Spelen verscheen eerst op MLA Stories.

“De zelfstandigheid heeft met name te maken met het verleden”, begint Frans Vaessen te vertellen. “Op jonge leeftijd ben ik gaan werken bij de Weerter architect Jan Meulen. Hij heeft mij geadviseerd de handel in te gaan. Dat advies heb ik opgevolgd en ik ben vervolgens bij Bos Bouwstoffen in dienst getreden. Eigenaren Albert en Jan Bos leerden mij het vak. Ik wil hen specifiek noemen, want het was een hele goede leerschool. Met veel gedrevenheid hebben ze mij en anderen geleerd waar het om draait bij de commercie.”

Expertise

Het bracht hem vervolgens naar Zuid-Limburg, waar hij tientallen jaren als verkoopleider bij SPHINX Tegels werkte. “Dat heb ik met veel plezier gedaan. Bovendien ik heb er veel kennis opgedaan over de tegelmarkt. Helaas kwamen er op den duur nieuwe aandeelhouders die meer interesse hadden in het te gelde maken van gronden en gebouwen waardoor het bedrijf failliet ging.”

Toen kwam het gezamenlijke idee om met Paul Hartholt een tegel-import op te zetten vanuit China. Paul was toen verantwoordelijk voor de import van Henkelman Schoenen. “We hadden beiden de wens om zelfstandig te worden. We hebben gezamenlijk een aantal tegelfabrieken bezocht in China en een assortiment samengesteld. Bij zijn laatste China-trip voor Henkelman Schoenen is hij op de terug-weg overleden. Dit heeft mij veel pijn en zorg gegeven. Toch heb ik destijds PAFRA binnen- en buitentegels opgericht. En uiteraard de naam PAFRA meegegeven, dat staat voor Paul en Frans. Het is een eerbetoon aan Paul.”

‘Door directe import uit het buitenland kan ik de tegels aanbieden tegen zeer scherpe prijzen.’

PAFRA opgericht

Bij PAFRA worden uitsluitend producten gekozen die staan voor hoogwaardige kwaliteit. Het onderscheidende vermogen zit in de rechtstreekse import. Hij is dan ook regelmatig in het buitenland. “Mijn expertise ligt met name bij Spaanse en Italiaanse fabrikanten. Deze maand ben ik aanwezig op Cersaie in het Italiaanse Bologna. Dat is een beurs waar tegelfabrikanten de nieuwste producten en trends voor aankomend jaar presenteren. Door directe import uit het buitenland kan ik de tegels aanbieden tegen zeer scherpe prijzen.”

Klanten zijn onder meer aannemers, architecten, projectontwikkelaars, tegelzetbedrijven en particulieren. Deze samenwerking resulteert in diverse mooie projecten. Onder andere de nieuwe vestiging van Restaurant Bretelli in Weert, waar de keuze is gevallen op PAFRA binnen- en buitentegels. “Met dank aan opdrachtgevers Patricia en Jan Marrees, binnenhuisarchitect PUUR en Bouwbedrijf Teng Wijen”, voegt hij eraan toe.

PAFRA werkt veel samen met vooraanstaande architectenbureaus. Verder is het belangrijk te weten dat PAFRA over vakmensen beschikt die de tegels zelf plaatsen. Om een indruk te krijgen van het aanbod heeft PAFRA een showroom ingericht, die van dinsdag tot en met zaterdag geopend is van 09:00 tot 16:00 uur. “De tegelhandel is een prachtig vak dat continue verandert en we zijn op zoek naar een fantastische collega die ook een passie heeft voor tegels. Een verkoopster of verkoper die toe is aan nieuwe uitdaging.”

Paarden

Naast tegels heeft Vaessen nog een andere passie: paarden. “Ook dat heeft te maken met mijn verleden”, zegt hij. “Ik ben opgegroeid op een boerderij, waar we altijd actief waren met paarden. Op jonge leeftijd werd de boerderij door de gemeente opgekocht. Via architect Jan Meulen ben ik op achttienjarige leeftijd wederom gestart met paarden. Inmiddels heb ik deze droom kunnen verwezenlijken: achter mijn huis heb ik een manege, stallen en weilanden.”

Vaessen is actief met dressuur- en springpaarden. “Elk jaar verwachten we veulens van de best bewezen hengsten. Inmiddels hebben we drie hengsten in de opfok van de wereld-beroemde dressuurhengst Totilas. Al deze zaken hebben te maken met kwaliteit, service en een beetje geluk.”

‘Ik ben opgegroeid op een boerderij, waar we altijd actief waren met paarden. Via architect Jan Meulen ben ik op achttienjarige leeftijd wederom gestart met paarden.’

Wens

Frans spreekt tot slot een wens uit over de woningbouw: “Landelijke en regionale overheden zullen meer moeten doen om starters de mogelijkheid te geven een woning te kopen. Wanneer er vanuit de jeugd geen doorstroming plaatsvindt, zal de woningbouw op termijn wederom stagneren. In het verleden hadden we een goed werkend systeem met premiewoningen: premie A-, B-, C- en D-woningen. Dat zijn koopwoningen die met financiële hulp van de overheid gekocht konden worden. Op die manier konden starters ook een eigen woning kopen. Helaas is dit systeem afgeschaft. Ik zie nu dat de verhouding van grondkosten en bouwkosten scheefgroeit. Het is een uitdaging voor de vele partijen in de markt om die dichter tot elkaar te laten komen.”

© Zakenblad / Wesley Hegge

Het bericht Passie voor tegels en paarden verscheen eerst op MLA Stories.

“De zelfstandigheid heeft met name te maken met het verleden”, begint Frans Vaessen te vertellen. “Op jonge leeftijd ben ik gaan werken bij de Weerter architect Jan Meulen. Hij heeft mij geadviseerd de handel in te gaan. Dat advies heb ik opgevolgd en ik ben vervolgens bij Bos Bouwstoffen in dienst getreden. Eigenaren Albert en Jan Bos leerden mij het vak. Ik wil hen specifiek noemen, want het was een hele goede leerschool. Met veel gedrevenheid hebben ze mij en anderen geleerd waar het om draait bij de commercie.”

Expertise

Het bracht hem vervolgens naar Zuid-Limburg, waar hij tientallen jaren als verkoopleider bij SPHINX Tegels werkte. “Dat heb ik met veel plezier gedaan. Bovendien ik heb er veel kennis opgedaan over de tegelmarkt. Helaas kwamen er op den duur nieuwe aandeelhouders die meer interesse hadden in het te gelde maken van gronden en gebouwen waardoor het bedrijf failliet ging.”

Toen kwam het gezamenlijke idee om met Paul Hartholt een tegel-import op te zetten vanuit China. Paul was toen verantwoordelijk voor de import van Henkelman Schoenen. “We hadden beiden de wens om zelfstandig te worden. We hebben gezamenlijk een aantal tegelfabrieken bezocht in China en een assortiment samengesteld. Bij zijn laatste China-trip voor Henkelman Schoenen is hij op de terug-weg overleden. Dit heeft mij veel pijn en zorg gegeven. Toch heb ik destijds PAFRA binnen- en buitentegels opgericht. En uiteraard de naam PAFRA meegegeven, dat staat voor Paul en Frans. Het is een eerbetoon aan Paul.”

‘Door directe import uit het buitenland kan ik de tegels aanbieden tegen zeer scherpe prijzen.’

PAFRA opgericht

Bij PAFRA worden uitsluitend producten gekozen die staan voor hoogwaardige kwaliteit. Het onderscheidende vermogen zit in de rechtstreekse import. Hij is dan ook regelmatig in het buitenland. “Mijn expertise ligt met name bij Spaanse en Italiaanse fabrikanten. Deze maand ben ik aanwezig op Cersaie in het Italiaanse Bologna. Dat is een beurs waar tegelfabrikanten de nieuwste producten en trends voor aankomend jaar presenteren. Door directe import uit het buitenland kan ik de tegels aanbieden tegen zeer scherpe prijzen.”

Klanten zijn onder meer aannemers, architecten, projectontwikkelaars, tegelzetbedrijven en particulieren. Deze samenwerking resulteert in diverse mooie projecten. Onder andere de nieuwe vestiging van Restaurant Bretelli in Weert, waar de keuze is gevallen op PAFRA binnen- en buitentegels. “Met dank aan opdrachtgevers Patricia en Jan Marrees, binnenhuisarchitect PUUR en Bouwbedrijf Teng Wijen”, voegt hij eraan toe.

PAFRA werkt veel samen met vooraanstaande architectenbureaus. Verder is het belangrijk te weten dat PAFRA over vakmensen beschikt die de tegels zelf plaatsen. Om een indruk te krijgen van het aanbod heeft PAFRA een showroom ingericht, die van dinsdag tot en met zaterdag geopend is van 09:00 tot 16:00 uur. “De tegelhandel is een prachtig vak dat continue verandert en we zijn op zoek naar een fantastische collega die ook een passie heeft voor tegels. Een verkoopster of verkoper die toe is aan nieuwe uitdaging.”

Paarden

Naast tegels heeft Vaessen nog een andere passie: paarden. “Ook dat heeft te maken met mijn verleden”, zegt hij. “Ik ben opgegroeid op een boerderij, waar we altijd actief waren met paarden. Op jonge leeftijd werd de boerderij door de gemeente opgekocht. Via architect Jan Meulen ben ik op achttienjarige leeftijd wederom gestart met paarden. Inmiddels heb ik deze droom kunnen verwezenlijken: achter mijn huis heb ik een manege, stallen en weilanden.”

Vaessen is actief met dressuur- en springpaarden. “Elk jaar verwachten we veulens van de best bewezen hengsten. Inmiddels hebben we drie hengsten in de opfok van de wereld-beroemde dressuurhengst Totilas. Al deze zaken hebben te maken met kwaliteit, service en een beetje geluk.”

‘Ik ben opgegroeid op een boerderij, waar we altijd actief waren met paarden. Via architect Jan Meulen ben ik op achttienjarige leeftijd wederom gestart met paarden.’

Wens

Frans spreekt tot slot een wens uit over de woningbouw: “Landelijke en regionale overheden zullen meer moeten doen om starters de mogelijkheid te geven een woning te kopen. Wanneer er vanuit de jeugd geen doorstroming plaatsvindt, zal de woningbouw op termijn wederom stagneren. In het verleden hadden we een goed werkend systeem met premiewoningen: premie A-, B-, C- en D-woningen. Dat zijn koopwoningen die met financiële hulp van de overheid gekocht konden worden. Op die manier konden starters ook een eigen woning kopen. Helaas is dit systeem afgeschaft. Ik zie nu dat de verhouding van grondkosten en bouwkosten scheefgroeit. Het is een uitdaging voor de vele partijen in de markt om die dichter tot elkaar te laten komen.”

© Zakenblad / Wesley Hegge

Het bericht Passie voor tegels en paarden verscheen eerst op MLA Stories.

Door Wesley Hegge

De zakelijke vonk sloeg over bij Brasserie-Hotel Antje van de Statie, enkele meters verderop. Waar een lekker stuk vlaai en kop koffie toe kunnen leiden… Al babbelend over hun vak ontdekten Bob en Faro dat ze heel erg op één lijn zitten: hulp bij letselschade moet toegankelijker worden voor slachtoffers. De drempel om hulp te vragen kan stukken lager. En die hulp moet bij voorkeur komen van advocaten. Want als advocaat kun je meer bereiken voor je cliënten.

Eerste letselschade-advocaten in Weert
Verder pratend over de toekomstmogelijkheden, keken ze uit het raam en zagen aan het Stationsplein een leegstaand pand liggen. Faro: “We dachten: als je echt toegankelijk wilt zijn, kun je beter in een winkelpand kantoor houden dan ergens achteraf op een industrieterrein. Zo zijn we hier terecht gekomen.” Bob en Faro hebben voorheen nooit samengewerkt. Ze kenden elkaar van meetings en conferenties die de Vereniging van Letselschade Advocaten organiseert.

Omdat ze zich qua werk en privé in dezelfde situatie bevonden, besloten ze nader kennis te maken. Bob: “We hebben jarenlang ervaring opgedaan bij advocatenkantoren. Hoewel we het vakinhoudelijk naar onze zin hadden, misten we de flexibiliteit en de wil van de kantoren om mee te veranderen met de tijd.

Terug naar de roots
Faro vult aan: “Bovendien hebben we allebei een gezin en wilden we terugkeren naar onze roots. Voor mij is dat Limburg, voor Bob Noord-Brabant.” Op de grens daarvan, in Weert, zien zij de perfecte uitvalsbasis voor een kwalitatief hoogstaand letselschadebureau. Bob: “We richten ons primair op slachtoffers van ongevallen uit de regio Limburg en Noord-Brabant. Vandaar ook de kantoornaam: De Peel Letselschade. Een natuurgebied dat beide provincies beslaat.”

Daarbij komt dat er in de regio Weerterland nog geen advocatenkantoor voor letselschade was. Mensen moesten uitwijken naar Eindhoven of Roermond. De concurrentie in de regio bestaat uit letselschadebureaus waar géén advocaten werkzaam zijn. “Veel van die bureaus leveren goed werk”, stelt Bob.

“Het probleem is echter dat het toezicht op die bureaus minimaal is waardoor de kwaliteit niet wordt gecontroleerd. Daar komt bij dat wij als advocaten altijd de mogelijkheid hebben om naar de rechter te stappen. Dat opent deuren die voor anderen gesloten blijven.”

Werkwijze De Peel
Wat is letselschade precies? Met die vraag komen veel mensen het kantoor binnenlopen. “Het is een breed begrip en een specialisatie binnen het recht”, doceert Faro. “Kort door de bocht zou je kunnen zeggen dat wij slachtoffers bijstaan die als gevolg van een ongeval schade hebben opgelopen. Dit kan fysieke schade zijn maar ook geestelijke schade. In de meeste gevallen zijn dat verkeersongelukken. Dat is de helft. Maar ook arbeidsongevallen,
mishandelingen en medische fouten. Of iemand die bijvoorbeeld zijn pols heeft gebroken omdat hij is gestruikeld over een loszittende stoeptegel. Mensen hebben vaker dan ze denken recht op een schadevergoeding. Dat kunnen wij voor hen regelen.”

Bob illustreert de werkwijze van De Peel aan de hand van een voorbeeld: “Stel dat een werknemer in de retailsector tijdens een fietstocht in het weekend wordt aangereden door een automobilist en daarbij zijn knie breekt. Dan kan hij een paar weken of zelfs maanden niet werken, omdat hij moet herstellen. Daarnaast heeft hij recht op een vergoeding voor de door naasten geboden mantelzorg, moet zijn woning soms worden aangepast, lijdt hij
pensioenschade en wordt hij geconfronteerd met reiskosten en het eigen risico van zijn zorgverzekeraar. Wij spreken de verzekeraar van de automobilist aan om de schade die het slachtoffer lijdt te vergoeden.

De Peel gaat voor een maximale compensatie voor de slachtoffers. Ook helpt het letselschadebureau bedrijven met het verhalen van de loonschade die zij lijden in gevallen waarin werknemers door een ongeval (deels) arbeidsongeschikt zijn geraakt. Het gaat daarbij niet om de misgelopen omzet van de onderneming, maar wel om de netto loon- en re-integratiekosten die gedurende een zekere periode doorlopen, terwijl daar geen arbeidsprestatie tegenover staat.”

Medische situatie
Bij het vaststellen van een schadevergoeding speelt de medische situatie een belangrijke rol. Bob: “Het begint met de vraag welke verzekeraar er gaat betalen. Dan bekijken we de medische situatie. Welke schade is er opgelopen en wat heeft dat voor gevolgen? Wij vragen de medische gegevens op en stellen een dossier samen. Een van onze medisch adviseurs beoordeelt het dossier. De verzekeraar op zijn beurt laat ook een medisch adviseur naar de zaak kijken. Als beide medisch adviseurs het niet eens worden, komt er een onafhankelijke deskundige aan te pas.”

Het doel is dat er een zogeheten ‘medische eindtoestand’ wordt vastgesteld. Als die duidelijk is, volgt de juridische discussie over een schadevergoeding. Bob: “Belangrijk om te weten is dat het de slachtoffers nooit geld kost. We verhalen de schadevergoeding op een verzekeraar. Die betaalt ons.”

Maximale schadevergoeding
De ondernemers hebben ruim tien jaar werkervaring. Dat zorgt ervoor dat cliënten sterk staan. Faro legt uit: “Verzekeraars zijn professionele organisaties. Zij weten precies wat ze moeten doen om zo min mogelijk geld uit te keren. In bepaalde gevallen zetten ze stukken lager in dan waar de slachtoffers recht op hebben. Als particulier of als letselschadebureau zonder advocaten kun je daar weinig tegen doen. Je hebt het bod maar te accepteren. Maar wij als advocaten kunnen tegenwicht bieden. Uiteindelijk kunnen we een casus aan een rechter voorleggen. Onder druk wordt alles vloeibaar. De praktijk wijst uit dat verzekeraars het vaak zover niet willen laten komen en alsnog overgaan tot een hogere uitkering. Uiteindelijk zorgen wij ervoor dat onze cliënten dus krijgen waar ze recht op hebben. Een maximale compensatie.”

www.www.dp-advocaten.nl

Het bericht Brabants-Limburgs ondernemersduo begint De Peel Letselschade in een winkelpand verscheen eerst op MLA Stories.