Het vliegend hert is de grootste kever van Nederland. De dieren kunnen wel tot 8 centimeter lang worden! Met name de mannetjes spreken tot de verbeelding vanwege de grote kaken die doen denken aan het gewei van een hert. De lange ontwikkelingsduur en de afhankelijkheid van ondergronds dood hout maakt echter dat de soort erg zeldzaam en kwetsbaar is.

Nederland vormt de noordwest grens van het verspreidingsgebied van het vliegend hert. In Limburg komt de soort met name in Zuid-Limburg voor, maar er zijn ook populaties aanwezig in Midden-Limburg en het noordelijkste puntje van de provincie, op de grens met Gelderland en Duitsland.

Gevechten
Doordat de kaken van de mannetjes zo imposant gegroeid zijn, kunnen ze hier niet meer mee eten. Voedsel kunnen ze alleen likkend tot zich nemen. Dit bestaat uit suikerhoudende vloeistoffen van bloedende bomen of overrijp fruit. De grote kaken gebruiken de mannetjes alleen bij onderlinge gevechten. Wanneer twee mannetjes elkaar ontmoeten in de buurt van een vrouwtje, proberen ze elkaar met de kaken op te tillen van de van boomstam of -tak af te gooien. De verliezer kan op zoek naar een andere partner.

Eeuwige jeugd
Indrukwekkend is ook het lange ontwikkelingstraject van het vliegend hert. De ontwikkeling van de larven kan 3 tot wel 8 jaar duren. De larven ontwikkelen zich ondergronds in dood, door bepaalde schimmels aangetast hout. Aan het einde van het larvenstadium, maken de larven een cocon in de grond, de poppenwieg. Hierin verpopt de larve zich tot de volwassen kever. Deze blijft de hele winter in de cocon zitten en verschijnt vanaf mei bovengronds. Vanaf dan leven de dieren nog slechts enkele weken en staat alles in het teken van de voortplanting. Zoals dat hoort bij geliefden, vinden de avances vooral in de schemering plaats.

Bedreigingen
De grootste bedreiging voor het vliegend hert is het verdwijnen van geschikte leefgebieden. Oude bomen en stronken die als voedselbron voor de larven dienen, verdwijnen uit het landschap. Ook de isolatie van leefgebieden vormt een directe bedreiging, de kevers moeten elkaar wel kunnen bereiken en vinden. De dieren kunnen weliswaar vliegen, maar ze zijn hier niet al te behendig in en kost nogal wat energie. Meestal worden dan ook slechts korte afstanden vliegend afgelegd waarbij ze bosranden, struwelen, houtwallen en dergelijke volgen. Verbindingszones zijn dus belangrijk om de leefgebied te verbinden en hierdoor te vergroten.

IKL roept mensen op als ze een vliegend hert in hun eigen omgeving zien om dit door te geven. Vermeld daarbij de vindplaats, de datum van de waarneming, het aantal dieren en het geslacht. Bij voorkeur wordt de waarneming ondersteund met een foto. U kunt uw waarnemingen mailen naar: [email protected]. Op deze manier helpt u mee aan het krijgen van goed beeld van de verspreiding en kunnen knelpunten aangepakt worden.

Het bericht Zoektocht naar vliegend hert in Limburg verscheen eerst op MLA Stories.